به مناسبت روز بازیگر
انتقاد خانم بازیگر از یك بی هویتی
مهتاب نصیرپور ابراز تاسف می کند که هنوز بازیگری در جامعه ما بعنوان یک شغل تعریفی ندارد و این بی هویتی را دردناک می داند.
۱۴ اردیبهشت ماه روز جهانی بازیگر است. به همین مناسبت روز گذشته مطالب گوناگونی در صفحات مجازی منتشر و میان بازیگران هم تبریک هایی رد و بدل شد. این تبریک ها حتما برای بازیگران دلچسب است ولی طبیعتا همه حقیقت روز بازیگر نیست چونکه این روز هم مانند هر روز دیگری فرصتی است برای آن قشر خاص تا از مشکلات و دلمشغولی های خود بگویند. دلمشغولی هایی که در دوران کرونا بارها بیشتر هم شده است.
مهتاب نصیرپور همچون بازیگران گزیده کار است که کمتر هم اهل گفتگو با رسانه هاست. او سال هاست که به کار تدریس هم مشغول می باشد و در عین حال حضور موثری در اتفاقات اجتماعی دارد.
این بازیگر و مدرس بازیگری در گفتگو با ایسنا از بی هویتی دردناک این شغل در کشور ما سخن می گوید و در عین حال تاکید دارد که بازیگران هم همانند دیگر اقشار جامعه حق دارند درباره مسائل اجتماعی اظهارنظر کنند.
نصیرپور در آغاز درباره تعریف بازیگری بعنوان یک شغل می گوید: نمی توانیم حقیقت را کتمان نماییم، بازیگری شغل است ولی شغلی که در جامعه ما به رسمیت شناخته نمی گردد. من به همراه چندین هنرمند دیگر عضو انجمن نمایش بودیم که در دوران ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد به صورت کامل منحل شد. همه هنرمندان عضو، اخراج شدند اما جالب است که کادر اداری این انجمن که قرار بود پیگیر موارد در ارتباط با اعضا باشند، بعنوان کارمند جذب وزارت ارشاد شدند!
او یادآوری می کند: ما برای زنده کردن سابقه فعالیت مان پنج شش سال به دادگاه ها رفت و آمد داشتیم و در نهایت هم وزارت کار گفت برای شما تعریفی نداریم و ما را بعنوان هنرمند تعریف نکردند بلکه ما را در طبقه بندی کارگران قرار دادند که البته شخصا از این مورد بسیار خوشحالم چونکه کارگران قشر بسیار شریفی هستند ضمن اینکه زحماتی که بازیگران برای کار خود می کشند، کم از تلاشهای کارگران نیست ولی مسئله این است که برای هنر و هنرمند در وزارت کار جایگاهی قائل نشده اند و این بی هویتی دردناک است.
این بازیگر ضمن اشاره به تدریس رشته های هنری متفاوت در دانشکده ها می افزاید: رشته بازیگری در وزارت علوم تعریف شده و در دانشکده های گوناگونی تدریس می شود ولی همین که وارد بازار کار می شویم، هیچ تعریفی برایمان نیست این درد خیلی از همکاران ماست که چاره ای هم برایش نداریم.
نصیرپور در ادامه از شرایط دشوار برخی از بازیگران در دوران کرونا صحبت می کند: چند بازیگر داریم که درآمدهای آن چنانی داشته باشند؟! در همین وضعیت نفس گیر، خیلی از همکاران ما با وجود سن بالا برای گذران زندگی ناچار به کار هستند. بعضی از آنان مجبور به شب کاری یا فعالیت در خارج از شهر شده اند. بعضی با پروژه هایی همکاری داشته اند که پروتکلهای بهداشتی در آنها رعایت نشده و در این زمان، کم نشنیده ایم بازیگرانی در حین کار درگیر بیماری شده و بعضی جان خویش را هم از دست داده اند. اینها دردهایی است که ظاهرا درمانی برایش نداریم.
این بازیگر در بخش دیگری از این گفتگو درباره ورود بازیگران به حوزه های اجتماعی و نظرات متفاوتی که در این حوزه وجود دارد، توضیح می دهد: چه ایرادی دارد که بازیگران هم مانند دیگر اقشار جامعه درباره مسائل اجتماعی اظهار نظر کنند. البته سخنان آنان به سبب شهرت شان بیشتر دیده و شنیده می شود ولی مسئله، حق انتخاب است و اینکه ما بعنوان بازیگر تصمیم بگیریم درباره چه چیزی واکنش نشان بدهیم یا اظهار نظر نماییم. برخی همکاران گاهی درباره مسائل خصوصی خود یا موارد در ارتباط با همکاران دیگر اظهار نظر می کنند و گاهی هم درباره مسائل فرهنگی و عمومی ولی بعضی از بازیگران ترجیح می دهند فقط درباره مسایل اجتماعی اظهار نظر کنند و وارد مسائل خصوصی نمی شوند. اینها انتخاب افراد است.
این بازیگر که خود در مواردی به مسائل اجتماعی ورود کرده است، خاطرنشان می کند: بعضی افراد معتقدند بازیگر سرش را پایین بیندازد و فقط به کار خودش فکر کند. گاها این افراد که مسئولیت هایی هم در جامعه دارند، به بازیگران می گویند ما فضایی امن بوجود آورده ایم که شما به کار خودتان بپردازید، رشد و پیشرفت کنید و مورد توجه قرار بگیرید و باید قدردان ما باشید و به جز کار خودتان، به امور دیگر کاری نداشته باشید درحالیکه به اعتقاد من یک بازیگر با تلاش و ممارست و سختکوشی خود به موفقیت می رسد و این حق را دارد که اگر تمایل داشت، درباره مسائل اجتماعی هم اظهارنظر کند.
او اضافه می کند: عمدتا هنرمند نسبت به مردم و مخاطبان خود حساس است. او به مردمی که پیگیر کارهایش هستند و به او ابراز محبت می کنند، توجه دارد و مگر می تواند نسبت به سرنوشت مردم کشورش و مشکلات آنان بی تفاوت باشد؟! ما همان اندازه که قدردان محبت مخاطبان مان هستیم، هر لحظه که گرفتار مشکل یا از چیزی دلگیر شوند، حق داریم با آنان ابراز همدردی نماییم یا اگر بابت موضوعی خوشحال هستند، دوست داریم ما هم در کنار آنان این شادمانی را ابراز نماییم.
مهتاب نصیرپور در انتها با تکیه بر اینکه رابطه بازیگر و جامعه یک رابطه دو طرفه است، ادامه می دهد: این رابطه هیچگاه نمی تواند یک طرفه باشد. البته الزامی نیست ولی حقیقت این است که بازیگران به هر حال با احساسات شان سر و کار دارند و خیلی طبیعی است که نسبت به مردم حساس و در مسائل اجتماعی کنارشان باشند.
منبع: هنر شهر
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب