افزایش تك آهنگ، كاهش آلبوم،
تك آهنگ بیشتر، معروفیت بیشتر
به گزارش هنر شهر یك ناشر موسیقی اظهار داشت كه امكان دارد هنرمند موسیقی با انتشار آلبوم آنقدری كه باید در ذهن مخاطب نماند؛ چونكه او سالی یك مرتبه آلبومی را منتشر نموده و شاید تا مدتی طولانی كار دیگری از او به انتشار نرسد. ولی زمانی كه هنرمند تك آهنگ بیشتری را طی سال منتشر كند مدت زمانی بیشتری جزو هنرمندان مطرح زمان خود خواهد بود.
در پی انتشار مصاحبه های پیشین درباره علت گرایش هنرمندان موسیقی به انتشار تك آهنگ و كاهش تولید آلبوم، بیان شد كه هنرمندان به سبب هزینه بالای تولید آلبوم و همینطور زمان بر بودن آن، اقتضای فضای مجازی، كم حوصله شدن مخاطب و... به تولید تك ترك روی آورده اند.
در همین راستا این دفعه تصمیم گرفتیم این مورد را از دیدگاه مدیر شركت فرهنگی هنری ترانه شرقی بررسی نماییم.
محسن رجب پور، تهیه كننده موسیقی و مدیر شركت فرهنگی هنری ترانه شرقی در گفتگو با ایسنا بیان كرد: مبحث گرایش هنرمندان موسیقی به تك ترك یك امر جهانی است و تنها مختص به ایران نیست. چند سالی است در دنیا بنابر دلایلی همانند حضور اینترنت و افزایش سرعت انتقال اطلاعات به خصوص به واسطه حضور فضای مجازی، صرف زمان كمتر برای گوش دادن به آلبوم های موسیقی توسط مردم و... هنرمندان را سمت تولید تك آهنگ برده است. از طرفی هنرمند باید برای تولید آلبوم یك سال زمان بگذارد تا ۱۰ ترك آنرا یك جا منتشر كند؛ درواقع هنرمند با این كار تنها یك مرتبه آلبوم خویش را منتشر می كند ولی با انتشار تك ترك می تواند یك آلبوم ۱۰ تركی را ۱۰ بار منتشر كند و هر بار در ذهن مردم بماند.
او افزود: در حالتی كه هنرمند یك آلبوم منتشر می كرد از مجموعه كارهای او تنها یك یا دو اثر در میان مردم دست به دست و شنیده می شد و بقیه آثار لابه لای دیگر قطعات گم می شد. درواقع در موسیقی هایی كه دارای روزمرگی بیشتر هستند، مخاطب تنها به دنبال این است كه سه قطعه مورد نظر و هماهنگ با سلیقه خویش را گوش كند.
عنوان موسیقی جدی را می توان از زبان برخی از هنرمندان فعال در موسیقی ایرانی یا كلاسیك شنید؛ بسیاری از این افراد معتقدند كه انتشار تك ترك در حوزه موسیقی ایرانی یا همان جدی خیلی صورت نمی گیرد و یا اینكه اصلا بهتر است صورت نگیرد. این امر را با رجب پور در بین گذاشتیم، او ابتدا بیان كرد كه تولید تك ترك هم در پاپ هست و هم موسیقی ایرانی.
او سپس درباره خطاب كردن موسیقی ایرانی و كلاسیك با عنوان «جدی»، اظهار داشت: ما به این موسیقی، هویتی می گوییم؛ چون ایران خودش صاحب سبك موسیقی است و موسیقی جدی و غیرجدی ندارد. باید دید كه مولفه جدی یا غیرجدی از كجا می آید؛ اگر مولفه جدی از منظر گوش شنیداری جامعه باشد كه هم اكنون گرایش مردم به موسیقی پاپ خیلی بیشتر است.
این تهیه كننده موسیقی افزود: دوستانی كه در موسیقی های هویتی یا ایرانی كار می كنند هنوز در همان پوسته قدیم قرار دارند. زمانی كه یك هنرمند فعال در موسیقی ایرانی همانند علیرضا قربانی یا سالار عقیلی كاری را برای تیتراژ یك فیلم سینمایی یا سریال منتشر می كند، باید بدانیم كه این قطعات هم همان تك ترك ولی با یك ماهیت سفارشی هستند.
او با اشاره به اینكه در موسیقی ایرانی یك آلبوم را به هم پیوسته طراحی می كنند، اظهار داشت: یعنی كل آلبوم افت و خیز دارد نه هر قطعه به صورت انفرادی. این عامل سبب می شود در این سبك چند قطعه را با هم منتشر كنید چون چند ترك با هم، شما را به هدف و برنامه ریزی كه می خواهید می رسانند. همینطور امر مهم دیگری كه وجود دارد این است كه برای اجرای زنده در موسیقی های ایرانی ابتدا باید یك آلبوم را منتشر كنید، سپس كنسرت دهید. ولی در موسیقی پاپ می توان هر تركی كه منتشر می شود را به دیگر قطعات اضافه و در كنسرت اجرا كرد.
در بین افرادی كه قبل از این درباره این مورد با آنها صحبت كرده بودیم، بعضی از آنها معتقد بودند كه تنها هنرمند از انتشار تك ترك سود می برد برخی هم می گفتند كه هر دو (ناشر و هنرمند) ذی نفع خواهند بود.
رجب پور هم در پاسخ به اینكه سود هنرمند از انتشار تك ترك بیشتر است یا ناشر؟ اظهار نمود: از انتشار تك آهنگ هم ناشر سود می برد و هم هنرمند؛ چون با این كار موقعیت هنرمند برای مخاطب خود در جایگاه بالایی خواهد بود و مدام به روزتر خواهد شد. زمانی هم كه هنرمند برای مردم در جایگاه بالایی باشد ناشر می تواند اجراهای بیشتری بگذارد. ناشر تنها در صورتی ضرر می كند كه سود حاصل از كنسرت متعلق به خود هنرمند باشد.
از او سوال كردیم كه هنرمندانی كه با شركت ترانه شرقی كار می كنند تا چه حد به تولید تك آهنگ روی آورده اند؟ پاسخ داد: در همكاری با شركت هایی مثل ما اینگونه نیست كه هنرمند تصمیم به انتشار تك ترك بگیرد و ما هم بعنوان یك پلتفرم وظیفه انتشار داشته باشیم. در سراسر دنیا نخستین كاری كه شركت های تولید موسیقی انجام می دهند، برنامه ریزی برای هنرمندهای تحت پوشش خود است.
رجب پور افزود: البته در ایران وارونگی وجود دارد، به این منظور كه غالبا تهیه كننده موسیقی بین المللی نداریم و هنرمندان خودشان تولیدكننده موسیقی هستند و بعد از تولید یك اثر، برای دریافت مجوز آنرا به یك شركت نشر موسیقی می دهند سپس آهنگ را پخش می كنند.
او در انتها اظهار داشت: نخستین قدمی كه یك شركت فرهنگی هنری باید در سطح بین المللی انجام دهد این است كه با تركیب داشته های مختلف مانند پتانسیل هنرمند و ابزاری كه با آن محصول تولید می كند، یك قطعه آهنگ برای هنرمند خود تولید نماید. در ادامه باید آن قطعه را با كمك جامعه شناسی و مخاطب شناسی تركیب كند و به یك سبك برسد و در نهایت برای زمان انتشار آن برنامه ریزی كند. در اصل خواننده هم مانند نوازنده یا شاعر ترانه یكی از ابزار تولید اثر هنری است.
حسین رجب پور
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب