به بهانه ۱۶ آذر؛ روز دانشجو،
مدیر گروه نمایش دانشكده سینما و تئاتر دانشگاه هنر: كمبود بازار كار، معضل اصلی رشته ها است
به گزارش هنر شهر مدیر گروه نمایش دانشكده سینما و تئاتر دانشگاه هنر با اشاره به اینكه پیگیری منافع ملی، مهمترین شاخصه شهیدان دانشجو 16 آذر سال 32 بوده است، اظهار داشت: این روحیه را همچنان می توان در بین دانشجویان جستجو كرد چونكه اغلب آنها نگاهی جسور و مطالبه گر دارند.
به گزارش هنر شهر به نقل از ایسنا، محمدحسین ناصربخت همچون چهره های شناخته شده دانشگاهی در عرصه هنرهای نمایشی است كه بیشترین دلیل شهرت او، تحقیق و پژوهش در عرصه نمایش های آئینی و ایرانی است و چندین دوره نیز مسئولیت دبیر اجرایی جشنواره بین المللی نمایش های آئینی و سنتی را به عهده داشته است.
هم اكنون او علاوه بر دانشیاری دانشكده سینما و تئاتر دانشگاه هنر، مدیریت گروه نمایش این دانشكده را نیز به عهده دارد.
وی در آستانه فرا رسیدن ۱۶ آذر؛ روز دانشجو در ارتباط با مسائلی كه موجب نامگذاری این روز تحت عنوان روز دانشجو شده، اظهار نمود: آنچه كه به واقع در شخصیت این سه شهید بزرگ جنبش دانشجویی در ۱۶ آذر ماه بارز و قابل مشاهده بود، پیگیری منافع ملی است؛ من فكر می كنم این روحیه همچنان تدوام داشته باشد یعنی در نسل های مختلف ما این خاصیت را در همه دانشجویان می توانیم ببینیم و هنوز همین نگاه جسور و مطالبه گر در بیان حرف و خواسته های دانشجویان وجود دارد و از این منظر باید اظهار داشت كه خوشبختانه جنبش دانشجویی همچنان پویا بوده و تداوم دارد.
ناصربخت در ادامه در ارتباط با موانعی كه بر سر راه نظام آموزش عالی خصوصاً در عرصه هنر وجود دارد و كاربردی بودن آموزش ها، اظهار نمود: ما همواره با مجموعه ای از ایده آل ها روبرو می باشیم و فرض بر این است كه به آنها نائل آییم؛ البته همیشه هم امكان رخداد همه آنها در واقعیت وجود ندارد. یكی از ایده آل های ما این است كه همه دروس و مدرسان و اساتید دانشگاه به روز شوند و از سویی نیز دانشجویان ما پُرانگیزه و پپگیرانه رشته خودرا دنبال كنند كه این امر خیلی آرمانی است چونكه تجهیزات، امكانات و فضای كافی برای كار در دانشگاه وجود ندارد و دیگر اینكه بستر مطلوب برای بازار كار در عرصه هنر فراهم نیست؛ این ها همه مواردی است كه می توان به واسطه آنها به جریانی هدفمند در سطح آموزش عالی امیدوار بود هرچند كه باید گفت با ایده آل های ذكر شده، خیلی فاصله داریم.
وی افزود: در این میان بازار كار، خود معضل بزرگی است كه نابسامانی آن می تواند انگیزه ها را كم كند. آن دانشجوی جسور علاقمند و مردم دوستی كه آمده و تمام تلاش خودرا در دانشگاه به كار بسته و از اساتید هم كمك می گیرد، در آینده نزدیك وقتی وارد بازار كار می شود آن زمان است كه متأسفانه متوجه می شود فضای كافی برای كار كردن ایجاد نشده است. حال تصور كنید كه این مواجهه منفی فارغ التحصیلان با اجتماع و بازار كار به دانشجویان ترم پایین منتقل شود و آنها مشاهده كنند كه دوستانشان در عین حال كه فارغ التحصیل بوده و در حرفه خود متخصص شده اند، قادر نیستند كه وارد بازار كار حرفه ای شوند، در چنین شرایطی بطور قطع به سبب از دست رفتن انگیزه ها، روند آموزشی و كیفیت سطح علمی و پژوهشی حاكم بر آن اُفت می كند. من فكر می كنم مهمترین معضلی كه وجود دارد، جدایی میان آموزش و بازار كار است و این شكاف كارآیی دانشگاه های ما را تهدید می كند.
مدیر گروه نمایش دانشكده سینما و تئاتر دانشگاه هنر اضافه كرد: البته راهكارهایی برای برون رفت از این ورطه وجود دارد كه تدبیر مسئولان برنامه ریز در سطح كلان را می طلبد. برخی معتقدند باید موازنه ای میان خروجی دانشگاه ها خصوصاً دانشگاه های هنری با حقایق موجود در بازار كار وجود داشته باشد پس با این فرض كه بازار كار كافی در اختیار نداریم پس در حجم پذیرش دانشجویان نیز باید تجدید نظر صورت گیرد اما من معتقدم با وجود اینكه حجم قابل توجهی از فارغ التحصیلان بیكار هستند اما نیاز به تعداد بیش از پیش دانشجویان وجود دارد تا در آینده مردم از خدمات آنها در جامعه منتفع شوند.
وی افزود: به جهت اینكه استعدادهای بالقوه دانشجویان به بالفعل تبدیل گردد نیاز به واسطه هایی است، بعنوان مثال برای دانشجویان رشته تتاتر باید تعداد سالن های كافی در نقاط مختلف شهرها تعبیه شود، همین طور آموزش و پرورش باید فضای كافی برای تدریس هنر(نمایش) را ایجاد كند و در تدریس هنر در مدارس بر فارغ التحصیلان این رشته سرمایه گذاری كند پس مشاهده می كنید كه اگر از نیروی كار متخصص به شكل بهینه استفاده گردد همچنان نیاز به تربیت نیروی انسانی متخصص داریم.
ناصربخت عنوان كرد: اصرار بر همان شیوه های قدیمی و متدهای نه چندان كارآمد هنری كه در دانشگاه های هنری بعضاً شاهد آموزش برپایه آنها هستیم، معضل دیگری است كه با این فرض دانش هنرجو و دانشجوی فارغ التحصیل از دانشگاه هنری چندان منطبق با نیازها و دغدغه های فرهنگی و اجتماعی نیست و بر همین مبنا گاه از عدم كاربردی بودن آنها سخن به میان می آید. بعضاً دیده شده است دانشجویان و اساتید فارغ از شرح درس و شیوه های رایج آموزشی، خود به فكر به روز رسانی مقولات و مباحث هنری هستند تا با استفاده از تخصص به دست آمده بهتر و سودمندتر بتوانند در خدمت جامعه و اطرافیان خود باشند و بر همین مبنا دانشگاه های هنری باید در مواجهه با این نوآوری و بدعت های خودجوش دانشجویان و اساتید، از خود انعطاف بیشتری نشان دهند تا رویدادهای دانشگاهی، كارآیی بیشتری در مناسبات اجتماعی و اشتغال دانشجویان در آینده داشته باشد.
وی افزود: متأسفانه به سبب عدم فراگیری این روحیه بدعت گذار و نوآور در دانشگاه و خصوصاً دانشگاه های هنری، دانشجو به روند آموزشی به چشم یك جریان عادی و گذرا نگاه می كند و با از دست دادن روحیه به موجودی منفعل تبدیل می شود كه سؤال و مطالبه گری كمتری از استاد خود خواهد داشت در حالی كه اگر استاد خودرا با طرح سؤالاتی جدید به چالش بكشد آن زمان است كه استاد نیز برای پاسخ به پرسش و قانع كردن او، دست به مطالعه وسیع تری زده و دانش به روز خودرا ارتقاء می دهد كه البته متأسفانه در عرصه عمل، كمتر شاهد این اتفاق هستیم.
مدیر گروه نمایش دانشكده سینما و تئاتر دانشگاه هنر در پاسخ به این پرسش كه دانشگاه هنر چه نقش و سهمی در تضمین بازار كار مورد نیاز فارغ التحصیلان می تواند داشته باشد، اظهار داشت: مدت دو سال است كه بر بازبینی دروس در دانشگاه هنر كارهای كارشناسی در حال انجام می باشد ولی هنوز به نتیجه نهایی منتج نشده است اما برای بعضی رشته ها خوشبختانه كارهایی انجام شده است كه بعد از تأیید نهایی كارشناسی، ابلاغ خواهد گردید.
وی افزود: در مورد رشته نمایش و چهار گرایش رایج در دوره كارشناسی آن، كارهایی صورت گرفته و اصلاحاتی به انجام رسیده است كه البته برای دوره كارشناسی ارشد هم درصدد هستیم تا این كار را به انجام برسانیم. انجام این بازبینی و اصلاحات هم به این علت است كه در شرح دروس جاری در این دانشكده، ما متوجه شدیم اشكالاتی وجود دارد بطوریكه بیشتر مطالب تكراریست و از جنبه های علمی و عملی كافی برخوردار نیست و ما باید با عنایت به ماهیت این رشته بر رئوس عملی و كارهای كارگاهی تمركز بیشتری داشته باشیم تا به صورتی با كارورزی دانشجویان این رشته، آنها بتوانند در آینده كه وارد بازار كار می شوند، خودرا با آن و نیازهای موجود در عرصه كاری وفق دهند كه البته قطعی شدن این پروسه زمانبر است و امیدواریم تا سال آینده به نتایج مورد نظر برسیم.
ناصربخت در بخش دیگری از صحبت های خود درباره علاقه مندی دانشجویان به مبانی هنرهای نمایشی ایرانی (از جمله تعزیه، نقالی، چرده خوانی....) و اقدامات صورت گرفته به منظور تشویق دانشجویان در مقاطع مختلف برای احیای این گونه های نمایشی، توضیح داد: در طرح درسی جاری كه از شروع دهه ۹۰ توسط دانشگاه تهران طراحی شده متأسفانه در واحدهای درسی پرداخت اندكی به نمایش های ایرانی شده است، بدین سبب دانشجویان تئاتر خیلی نمی توانند از این طریق با این مقوله آشنایی پیدا كنند. نكته جالب توجه اینكه طراحان این دروس در دانشگاه تهران اساساً توجهی به نمایش ایرانی و مباحث آن نداشته اند و حتی اگر پُررنگ تر به این مباحث در واحدهای دانشگاهی نیز بپردازیم باز هم جوابگو نیست و به جهت اینكه بتوانیم در عرصه نمایش های ایرانی هنرمندانی را ساخته و پرداخته كرده و آرتیست تحویل جامعه بدهیم، باید این گرایش ها خودشان تبدیل به رشته دانشگاهی شوند.
وی اظهار داشت: آنچه كه الان محرز است اینكه رشته های تخصصی تئاتر در دانشگاه ها برمبنای تئاتر غربی برنامه ریزی شده اند و برای نمایش ایرانی باید رشته ای مشخص و مستقل تعریف و طراحی شود تا از ابتدا آن كسانی كه در این رشته ها مشتاق تحصیل هستند با روشی اصولی و كاربردی در این حوزه كار كرده و مهارت لازم را كسب كنند.
مدیر گروه نمایش دانشكده سینما و تئاتر دانشگاه هنر در ارتباط با ارتقای جایگاه علمی دانشكده سینما و تئاتر در حوزه هنرهای نمایشی و رقابت دانشجویان ایرانی با دانشجویان این رشته در دنیا نیز عنوان كرد: هم اكنون این دانشكده، جشنواره هایی را هر ساله با همكاری معاونت فرهنگی و همت دانشجویان در چارچوب جشنواره مونولوگ و جشنواره تئاتر عروسكی برگزار می نماید كه این دو جشنواره امسال نیز برگزار خواهند شد. علاوه بر این جشنواره های دیگری همچون جشنواره تئاتر دانشگاهی از طرف وزارت علوم، تحقیقات و فناوری برگزار می گردد و دانشكده هنرهای زیبا و سوره نیز جشنواره هایی دارند كه این دانشكده هم در آنها حضور پُررنگی دارد و از آنجائیكه گروه های خارجی نیز در آنها دعوت می شوند، ناخودآگاه رقابتی میان آنها صورت می گیرد. با این وجود درست تر این است كه ما امكان سفر خارجی دانشجویان به دانشكده های تئاتری در كشورهای دیگر را فراهم نماییم و همین طور از آمدن اساتید و دانشجویان خارجی به كشورمان استقبال نماییم تا از دانش و تجربیات آنها دانشجویان ما نیز بهره ببرند كه البته در مورد سینما، انیمیشن و عكاسی این اتفاق افتاده است و امیدواریم در زمینه تئاتر هم بتوانیم آنرا انجام دهیم.
ناصر بخت درباره اینكه دانشجویان تا چه اندازه در روند تحصیل، ارائه پایان نامه و رساله و مقالات به تعمق و مطالعه بیشتر بر روی مباحث علمی تشویق می شوند، اظهار داشت: در دانشگاه هنر در مقاطع كارشناسی ارشد تئاتر سه رشته كارگردانی، ادبیات نمایشی و بازیگری داریم كه دانشجویان باید بر این اساس، پایان نامه ارائه نمایند كه در این راستا نیز پایان نامه های غنی و خوبی نوشته شده است كه البته كاربردی هم هستند، اگر به لیست پایان نامه های دانشگاه هنر توجه كنید می بینید كه اغلب آنها از سطح كیفی خوبی برخوردار می باشند و می توانند مورد بهره برداری قرار گیرند تا جایی كه حتی ارگان هایی كه در زمینه تئاتر كار می كنند این آثار را می توانند مورد استفاده قرار دهند. بعنوان مثال در زمینه نمایش نامه های پُرفروش تئاتر شهر، یكی از پایان نامه های دانشجویان این دانشكده در پژوهش های جامعه شناسانه مورد استفاده قرار گرفت.
وی افزود: در این برهه از زمان ایجاد یك فرصت پژوهشی برای اساتید ضروری و حتی به نظر من الزامی است تا بتوانند پس از چند سال كار آموزشی مستمر در زمینه های تخصصی خود، به كار پژوهشی جامعی دست بزنند تا به این واسطه در سال های آینده مطالب جدید تدریس گردد. امیدوارم این اتفاق بیفتد چون ما ارتباطاتی سازنده با كتابخانه های سایر كشورها داریم و منابع مطلوبی در دسترس هستند و وجود این منابع و در دسترس بودن آنها سبب می شود دانشجو و استاد خودرا در امتداد رشته تخصصی خود، به روز كند.
منبع: هنر شهر
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب