خاطره بازی با دومین دوره جشنواره فیلم فجر
از قطع پی در پی برق سینماها تا قابی ماندگار برای سینایی و كیارستمی
هنر شهر: جشنواره فیلم فجر در دوره دوم، فیلم برگزیده به مفهوم مطلق نداشت اما دو کارگردان فقید سینما، خسرو سینایی و عباس کیارستمی، جوایز مهمی دریافت نمودند.
به گزارش هنر شهر به نقل از ایسنا، جشنواره فیلم فجر در دومین دوره برگزاری اش، در سال 62 همچنان از 12 تا 22 بهمن ماه انجام شد و این دوره دبیر ثابتی نداشت و آن طور که در کتاب مرور 30 دوره جشنواره فیلم فجر آمده است: این دوره بصورت شورایی مرکب از نمایندگان وزارت ارشاد و بخش فرهنگی بنیاد مستضعفان انجام شد و سخنگویی برای جوابگویی رسمی ( ابوالحسن علوی طباطبایی ) برگزیده شد.
هیات داوران در این دوره هیچ فیلمی را بعنوان بهترین فیلم مطلق واجد شرایط ندانستند و هیچ بازیگر زنی را بعنوان برگزیده معرفی نکردند.
آن طور که گفته می شود، قطع شدن پی در پی برق سینماها و لو رفتن برگزیدگان پیش از اختتامیه، از حواشی جشنواره فیلم فجر در دوره دوم بوده است.
هیات داوران این دوره در دو بخش، داوری کردند.
در بخش حرفه ای، هیات داوران را سید محمد بهشتی، مهدی حجت، اکبرعالمی، منوچهر عسگری نسب، مهدی کلهر، محمد علی نحفی و سینا واحد. تشکیل می دادند.
با اینکه هیات داوران برگزیده به طور مطلق نداشت اما جایزه ویژه هیات داوران به "دیار عاشقان" حسن کاربخش رسید و در بخش کارگردانی: لوح زرین به خسرو سینایی برای "هیولای درون"، برای فیلم نامه به علیرضا داودنژاد و ابراهیم مکی برای فیلم نامه "جایزه"، بازیگر نقش اول: حسین پرورش "نقطه ضعف"، بازیگر نقش دوم: پرویز پرستویی برای "دیار عاشقان"، تدوین حسین زندباف برای "مرگ سفید"، موسیقی متن: عباس دبیر دانش برای "چشم تنگ دنیادار"، فیلمبرداری: اسماعیل امامی برای "هیولای درون"، بهترین فیلم کوتاه: عباس کیارستمی برای "همسرایان"، اهدا شد.
محسن مخملباف در این دوره پر کار است و سه فیلم دارد، "استعاذه"، "توبه نصوح" و "دو چشم بی سو".
در بخش آماتور: مرتضی پور اظهری، مجید جوانمرد، حمید دهقان پور، حجت الله سیفی، هیات داوران را تشکیل می دادند.
اما در بخش پایانی این گزارش تارخچه وار، یادی نماییم از خسرو سینایی که طی چند ماه گذشته بر اثر مبتلاشدن به کرونا درگذشت، این کارگردان برجسته، همسرش فرح اصولی (هنرمند نقاش) اخیرا درباره جایزه ای که از دوره دوم جشنواره گرفته، گفته است: من در این فیلم چند کار انجام می دادم و با آقای سینایی همکاری می کردم؛ هم دستیار ایشان بودم، هم عکاس پشت صحنه و هم گرافیست.
این هنرمند در گفتگوی که با بولتن جشنواره داشته به خاطره جالبی از پشت صحنه «هیولای درون» اشاره می کند و می گوید: "در صحنه آخر فیلم که آتش سوزی است، به سبب این که آن موقع جلوه های ویژه چندان مرسوم نبود، چون خود آقای سینایی اسکیت باز حرفه ای بودند، به پایش اسکیت بست و همه را از اتاق بیرون کرد. فقط فیلم بردار، دستیار، خودش، من، آقای رشیدی و آقای اسکندری که مسئول نور بودند، در اتاق ماندیم و آقایی که مسئول جلوه های ویژه بودند. آقای سینایی با طراحی ویژه خواستند آن صحنه را خودشان فیلم برداری کنند و با اسکیت از میان شعله های آتش آن صحنه را با دوربین گرفت. او با دوربین در بین شعله های آتش می چرخید و ما هم مثل موج دریا باید روی زمین می خوابیدیم تا صحنه دقیقاً همان چیزی که خودش می خواست، دربیاید. یک لحظه یک تکه از پرده که آتش گرفته بود، پایین و روی سیم برق افتاد. جان همه مان در خطر بود و مرگ را جلوی چشمانمان دیدیم. به آقای سینایی می گفتم تو این کارها را می کنی، اما من دوست دارم زنده بمانم و به نقاشی ادامه دهم."
فرح اصولی درباره نقاط قوت فیلم توضیح می دهد: "یکی از نقاط قوت فیلم بخش هایی بود که با خود روستاییان کار کرده بودیم و هر کس نقش خودش را بازی می کرد. این بخش را خود آقای سینایی هم خیلی دوست داشتند، چون بسیار قابل درک بود و بنا بر این هم تاثیر شد. اما آقای سینایی اساسا خیلی اهل فضای جشنواره نبودند. یادم است فیلم «در کوچه عشق» نخستین فیلمی بود که پس از انقلاب به جشنواره کن رفت و با استقبال خیلی خوبی هم روبه رو شده بود. پس از کن، برای سه جشنواره دیگر هم انتخاب شده بود. آقای سینایی دو جشنواره را رفت، اما سومی را شرکت نکرد. وقتی من پرسیدم چرا نمی روی، گفت حوصله این فضاها را ندارم. به نظر من قسمتی از سینما به روابطش است؛ این که جاهای مختلف بروی، با آدم های مختلف ارتباط داشته باشی، مصاحبه کنی و تاثیر بگذاری. اما سینایی این طور نبود و وقتی فیلم ساخته و تمام می شد، از نظر او هم همه چیز به اتمام رسید و تمام تمرکزش را روی کار بعدی می گذاشت."
منبع: هنر شهر
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب