در گفت وگو با هنر شهر مطرح شد؛
تنها دغدغه هنرجوی بازیگری چیست؟
به گزارش هنر شهر، اشکان اطمینان نویسنده و کارگردان نمایش افسانه تانهویزر ضمن اشاره به خصوصیت های نمایش از این که هنرجویان و فارغ التحصیلان بازیگری بیشتر به دنبال شهرت و خودنمایی هستند تا یادگیری گلایه نمود.
اشکان اطمینان نویسنده و کارگردان نمایش «افسانه تانهویزر» که اینروزها در خانه نمایش دا روی صحنه است در رابطه با شکل گیری این اثر نمایشی به خبرنگار مهر اظهار داشت: همیشه قصد داشتم چهره متفاوتی نسبت به آن چیزی که همیشه به صورت کلیشه ای از افسران آلمان نازی در فیلمها و تئاترها به نمایش درآمده است، به تصویر بکشم. اینروزها مد شده هرکسی بخواهد خودش را روشنفکر نشان بدهد حتما باید دنباله روی جریان هایی باشد که دیدگاه صادقانه ای نسبت به تاریخ ندارند! وی در رابطه با نگاهی که به نمایشنامه خودش در اجرا داشته است، بیان نمود: از دور شاید به نظر برسد شخصی که خودش نویسنده است بطور قطع راحتتر نمایشنامه ای را که نوشته است، کارگردانی می کند ولی حداقل برای من این طور نبود چون در روند تمرین ها هرچه بیشتر جلو می رفتیم، لایه های بیشتری از نمایشی که خودم نوشته بودم و کاراکترهایش برایم نمایان می شد تا جایی که گاهی مجبور می شدم از اعمال تغییرات صرف نظر کنم به این علت که با کوچکترین تغییری مجبور به تعویض کل میزانسن می شدم البته چون من دارای وسواس فکری عملی (OCD) و منطق گرایی هستم این مسئله بیشتر برایم نمود پیدا می کرد! وی ضمن اشاره به این که این نمایشنامه با برداشتی از رمان «سکوت دریا» ژان مارسل بروله (ورکور) نوشته شده است در رابطه با پرداختن به مبحث جنگ جهانی دوم توضیح داد: از لحاظ آشنایی با فضای معاصر و به خصوص دوران جنگ جهانی دوم، کارگردانی این کار برای من چالش کمی داشت چون سال ها مطالعه و تحقیق راجع به فضای معاصر داشتم و پژوهش در رابطه با تاریخ معاصر جهان جزو علاقه مندی هایم است.
اطمینان در رابطه با فضاسازی نمایش توضیح داد: «افسانه تانهویزر» یک کار کاملا رئالیستی بر پایه عشق و منطق است که مانع بزرگی به اسم جنگ سبب رخ دادن تراژدی تاثیرگذاری در آن می شود. شخصا هر وقت این متن را از اول می خوانم، نمی توانم جلوی برون ریزی احساساتم را بگیرم. در رمان «سکوت دریا»، پیرمردی به همراه برادرزاده اش از راه صحبت نکردن با افسری آلمانی که خانه شان را اشغال کرده است، در مقابل نیروهای متجاوز از خود مقاومت نشان می دهند که در این نمایش هم برداشتی از این داستان و مبحث مقاومت مردم داشته ام. وی در رابطه با روند تمرین ها و آماده سازی کار و بازی در نمایش خودش اظهار داشت: روند تمرین های کار خیلی سخت گذشت ولی نه از لحاظ فنی بلکه از لحاظ تغییراتی که مجبور شدم در گروه بازیگران بدهم. در دو سه ماه اول تمرین ها به افرادی فرصت بازی دادم که کار اولی بودند و من دوست داشتم این موقعیت را در اختیارشان قرار بدهم چون فکر می کردم تنها دغدغه هنرجوی تازه فارغ التحصیل شده بازیگری، بازیگری است اما خب این تفکر اشتباهی بود چون اینروزها اغلب افرادی که به سراغ بازیگری می آیند فقط دنبال شوآف و پر کردن اوقات فراغت خودشان هستند. بنابراین مجبور شدم دست به تعویض های زیادی بزنم. در رابطه با بازی خودم در نمایش هم باید بگویم بطور قطع کابوس هر کارگردانی اینست که مجبور شود، خودش را گرم کند و علیرغم میل باطنی اش روی صحنه بیاید ولی خب این شرایط هم به علت مسایلی که مطرح کردم، پیش آمد. این کارگردان و بازیگر تئاتر در رابطه با بازخورد مخاطبان از نمایش اظهار داشت: هرچند اینروزها نمایش های کمدی سخیف بیشتر طرفدار دارند که آن هم به علت سلیقه مبتذل پسندی است که این سال ها پرورش یافته، اما تا امروز بازخوردهای خوبی از اجرا گرفته ایم که جای خرسندی دارد. در پروژه قبلی ام که در مقام بازیگر و تهیه کننده حضور داشتم به علت جو نامناسبی که چند همکار غیرحرفه ای بر گروه حاکم کرده بودند و مسایلی که با سالن محل اجرا داشتم، تصمیم گرفتم که دیگر هیچگاه سمت تئاتر نروم و به حرفه اصلی خودم که موسیقی فلامنکو است، برگردم ولی خب متاسفانه خاک تئاتر مثل خاک وطن می ماند؛ ترکش سخت است! مهدیه محمدی، فرزانه محمدحسین، اشکان اطمینان، الهه صالحی بازیگران این اثر نمایشی هستند که تا سوم آذر ساعت ۱۷ در سالن شماره یک خانه نمایش دا روی صحنه است.
منبع: هنر شهر
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب