روزهای بی باران از جای خالی آدم ها می گوید چالش های تولید اثر مستقل
هنر شهر: نویسنده و کارگردان نمایش روزهای بی باران از چالش های تولید تئاتر در بخش خصوصی و وضعیت ناعادلانه اختصاص سالن های دولتی گفت و تاکید کرد که تئاتر بدون حمایت ساختاری نمی تواند ادامه حیات دهد.
امین بهروزی نویسنده و کارگردان نمایش «روزهای بی باران» که این شب ها در تماشاخانه هما روی صحنه است، در گفتگو با خبرنگار مهر درباره ی محتوای اثر و پروسه اجرای آن اظهار داشت: داستان نمایش، تلفیقی از چند قصه است اما از نظر درون مایه بیشتر به مفاهیمی چون عشق، جای خالی آدم ها و امنیت عاطفی می پردازد. درحقیقت نمایش اهتمام دارد نشان دهد که «آدم»، از هر چیز دیگری مهم تر است و نیاز به امنیت عاطفی، یکی از بنیادی ترین نیازهای انسانی است که در همه شرایط به آن نیاز داریم. وی درباره ی خط روایی نمایش اضافه کرد: روایت اصلی درباره ی یک زن و شوهر، یک دوست صمیمی و خواهر این دوست است که در مقطعی چالشی از زندگی خانوادگی قرار دارند و ناگزیر می شوند تصمیمی مهم بگیرند. به عبارتی با تلفیقی از یک قصه عاشقانه مواجه هستیم که در دل آن روابط عاطفی، تصمیم گیری ها و تعارض های درونی مطرح می شود. بهروزی با اشاره به دلیلهای بازتولید نمایش توضیح داد: یکی از فاکتورهای مهم برای اجرای مجدد این اثر، تشویق یکی دو نفر از اعضاء گروه بود. از طرف دیگر، زمانی که نمایش را اجرا کردم، احساس می کردم ظرفیت ادامه دادن آن وجود دارد و می تواند ارتباط موثری با مخاطب امروز برقرار کند. به نظرم ضرورتی ندارد که اجرای تئاتر محدود به ۳۰ یا ۴۰ نوبت باشد. وقتی یک گروه آمادگی و ظرفیت دارد، چرا نتواند اجرای خودرا ادامه دهد؟ این کارگردان درباره ی پروسه آماده سازی نمایش اشاره کرد: ما پیش تولید را از زمستان سال قبل شروع کردیم و بعد از تعطیلات نوروز وارد مرحله تمرین شدیم. «روزهای بی باران» از نظر فرم و زیبایی شناسی خاصیت های خاص خودرا دارد؛ فارغ از این که مخاطبان از نظر فرمی و ساختاری چقدر شیوه متفاوت این اجرا را بپسندند، بعید می دانم تماشاگری بتواند با قسمتی از نمایش ارتباط نگیرد یا خودش را در یکی از کاراکترها نبیند.
مخاطبی که تئاتر دیدن را انتخاب می کند، شایسته قدردانی است
امین بهروزی در ادامه درباره ی میزان استقبال مخاطبان توضیح داد: میزان استقبال مخاطبان از نمایش در مجموع رضایت بخش است. واقعیت این است که دلیلهای زیادی وجود دارد که این استقبال لزوماً ارتباط مستقیمی باکیفیت اثر ندارد. من به گروه اجرائی گفته ام که باید از مخاطبانی که به تماشای نمایش می آیند، واقعا قدردان باشیم. در وضعیت سخت اقتصادی، با مشکلاتی چون قطعی برق و آب، این که کسی تماشای تئاتر را انتخاب نماید، تصمیمی باارزش و محترم است.
وی با اشاره به مضامین عاطفی مورد نظر در «روزهای بی باران» اضافه کرد: در هر سطح و مکانی از جهان، نیازمند ارتباط عاطفی هستیم. همانطور که در راه حرفه ای خود تصمیم می گیریم، در زندگی عاطفی مان هم باید انتخاب نماییم. یکی از دغدغه های من در متن این نمایش، پرسش از این است که «من»ی که از آن حرف می زنیم، دقیقاً چه کسی است؟ این «من» چقدر متأثر از احساسات تجربه شده و روابط از دست رفته است؟ آنهایی که در زندگی از دست داده ایم، چقدر از هستی ما را شکل داده اند؟ وی اضافه کرد: بخش بزرگی از «بودن» ما از همین نسبت ها و روابط عاطفی و عقلانی با دیگران ساخته می شود؛ آنهایی که در اطراف ما زندگی کرده اند. این مفاهیم را تلاش کردم در فرم و زیبایی شناسی نمایش نیز بازتاب دهم. در اجرای این نمایش فقط انسان ها دیده می شوند و حتی دکور ما رئالیستی نیست، چون نوع ارتباطی که نمایش درباره ی اش حرف می زند، لزوماً فیزیکی نیست. اهتمام کردم نمایشی خلق کنم که بطورکامل برمبنای حضور آدم ها شکل بگیرد. در نورپردازی هم تنها به اندازه ای از نور استفاده کردیم که چهره انسان ها دیده شود و تمرکز نمایش بر آدم ها بماند.
تئاتر خصوصی در ایران عقلانی نیست
بهروزی با اشاره به چالش های اقتصادی اجرای نمایش عنوان کرد: در قسمتی از نمایش، با نرخها شوخی می شود. در اجرای اول این اعداد پنج و هفت میلیون بودند، ولی حال به پنجاه، هفتاد و حتی صد میلیون رسیده اند. این شوخی ها متأثر از تورمی است که در هر دوره اجرای نمایش خودش را نشان میدهد. اما واقعیت این است که تولید تئاتر در فضای خصوصی امروز ایران به مفهوم اقتصادی اش، عقلانی نیست. تئاتری که متکی به حاشیه و زرق و برق نیست و در سالن های کوچک اجرا می رود در هیچ جای دنیا نمی تواند تنها از محل فروش بلیت امرار معاش کند. در همه کشورها دولت با بودجه فرهنگی از این نوع تئاتر حمایت می کند. وی ادامه داد: در این شرایط، نمی توان قیمت بلیت را آن قدر بالا برد که از حد توان مخاطب بیرون رود. چنین کاری انسانی نیست. از طرف دیگر، ما در دوره ای ملزم به تغییر بازیگر شدیم و به سبب شرایط خاص کشور و تعویق زمان اجرا در عمل هزینه های تولید و تبلیغ به شدت افزایش پیدا کرد. در این فضا طبیعی است که خیلی از هنرمندان ترجیح دهند در پروژه هایی حضور داشته باشند که بازده مالی بالاتری داشته باشد. این تصمیم، حق طبیعی هر هنرمندی است؛ چون هرکس باید بتواند معاش خودرا تامین کند.
معیار انتخاب و نوبت اجرای آثار در سالن های دولتی چیست؟
بهروزی با اشاره به شیوه گرفتن نوبت اجرا در سالن های دولتی مطرح کرد: من برای اجرای اثر بعدی ام به سالن های ایرانشهر و چهارسوی تئاترشهر تقاضا داده ام. اما واقعیت این است که فهرست آنهایی که در این سالن ها اجرا می روند، در خیلی از موارد شامل افرادی است که سابقه حرفه ای کمی دارند. امیدوار هستم که به درخواست من رسیدگی شود و امکان اجرا در سالن های دولتی را داشته باشم. از من انتظار می رود که کار تازه ای ارائه دهم، من آخرین نوبت اجرای دولتی ام در سال ۱۴۰۰ بوده که به سبب کرونا در بهار ۱۴۰۱ اجرا رفته است. یقین دارم با عنایت به سابقه ام کمترین حق من این است حداقل هر سه یا چهار سال یک دفعه اثری را در یکی از سالن های معتبر دولتی روی صحنه ببرم. کماکان منتظر نوبت اجرای خود در سالن چهارسوی تئاترشهر و مجموعه ایرانشهر هستم.
به امید توقف روند ناسالم گذشته توسط مدیران فرهنگی
او در آخر با انتقاد از روند فعلی انتخاب آثار جهت اجرا در سالن های دولتی اضافه کرد: در گذشته وقتی به لیست اجراها نگاه می کردیم، نام هایی مانند محمد رحمانیان و بهرام بیضایی دیده می شد. وضع به جایی رسید که چند سال پیش کارگردانی با افتخار مصاحبه کرد و گفت نخستین تجربه تئاتری عمرم کارگردانی در یکی از سالن های معتبر تئاترشهر است. بدون آنکه توجهی به پیشینه حرفه ای و اهمیت این سالن ها داشته باشد کارهایی که نه فروش مناسبی دارند، نه محتوای قابل توجهی ارائه می کنند و نه سابقه ای در تئاتر دارند، نوبت اجرا می گیرند. کسانی هم هستند که با عنوان پیشکسوت همیشه فارغ از کیفیت کارهایشان از این سالن دولتی به آن سالن می روند و هر زمان اراده کنند نوبت اجرا می گیرند و شنیده ام که حمایت مالی هم شامل حالشان می شود، این ها پرسش هایی است که باید به آن پاسخ داده شود. امیدوار هستم مدیریت جدید 2 مجموعه ذکر شده روندهای ناسالم گذشته را رها کرده و اعتبار و عدالت را به این سالن ها بازگردانند. وحید آقاپور، محمد صدیقی مهر، پردیس شیروانی و مریم داننده فرد گروه بازیگران این نمایش را می سازند. نمایش «روزهای بی باران» به نویسندگی و کارگردانی امین بهروزی از ۲۵ تیر روی صحنه سالن شماره ۲ عمارت هما رفته است.
منبع: honareshahr.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب