اندر مذمت تحریف
واكنشی به حاشیه كتاب های درسی
به گزارش هنر شهر محمدکاظم کاظمی به تغییر متن های نویسنده ها در کتاب های درسی واکنش نشان داد و اظهار داشت: دانش آموزی که می بیند به چه راحتی می شود در اثر داستانی یک نویسنده دست برد، اگر قرار باشد در این نظام «آموزش ببیند و پرورش یابد» از دو حال خارج نیست؛ یا این امر برایش پذیرفتنی و عادی می شود، یا ما را تحریف گر خواهد شناخت و در همه امور دیگر نیز شک خواهدنمود.
به گزارش هنر شهر به نقل از ایسنا، این شاعر و پژوهشگر در واکنش به حاشیه اخیر کتاب های درسی و تغییر داستان های هوشنگ مرادی کرمانی و نادر ابراهیمی در این کتاب ها، در یادداشتی با عنوان «اندر مذمت تحریف» نوشته است: چند سال پیش کتابی برای صفحه آرایی به من سپرده شد که حاوی عکسهایی بود از برخی از مفاخر و اعزّه ادبیات معاصر، همچون دکتر رجایی بخارایی، حسین خدیوجم، محمد قهرمان، مهدی اخوان ثالث و دیگران، با مردانی غالباً کراواتی و زنانی غالباً غیرمحجبه.
از طرف اداره مربوطه فرمان داده شده بود که کراوات ها باید حذف شود و بانوان باید محجبه شوند، که ما به کمک فتوشاپ چنین کردیم و ژاکت هایی یقه هفت و روسری هایی به سبک امروز بر تن و بر سر اشخاصی کردیم که در دهه چهل و پنجاه عکس گرفته بودند و الان رخ در نقاب خاک پوشیده بودند.
هنوز بابت این کارم آرامش ندارم و هرگاه آن عکس ها را می بینم از خودم خجالت می کشم که چرا ناچار شدم چنین کاری کنم. این عکس ها قسمتی از «حقیقت» است و حقیقت را نمی توان چیزی دیگر جلوه داد. وقتی کراوات شخص را حذف می نماییم یعنی «این شخص در این عکس کراوات نپوشیده است» و این یک دروغ است. همین دروغ بودن به تنهایی کافی است برای قباحت این کار، گذشته از مفاسد و تبعات دیگری که بر آن مترتب است.
اما یکی از تبعات این کار این است که راه تحقیق را مخدوش می نماییم. فردا کسی می خواهد درباره رواج فرهنگ غربی در پیش از انقلاب اسلامی در ایران تحقیق کند. عکس کراواتی بهتر به این شخص کمک می نماید تا بداند که آیا این فرهنگ در ایران رواج داشته یا عکس تحریف شده؟ محقق می خواهد ببیند که آیا این غرب گرایی اثرات مثبت داشته؟ اثرات منفی داشته؟ وقتی ما مواد خام تحقیق را مخدوش می کنم چه انتظاری برای رسیدن به حقیقت داریم؟
و از آن بدتر، مفسده ای که این تحریف ها به دنبال دارد این است که جامعه را با تحریف آشنا می کنیم؛ این کار را عادی و پذیرفتنی می سازیم، آن هم از طرف حاکمیت و نهادهای حکومتی. ما در روز روشن به مردم می گوییم «تحریف واقعیت هیچ ایرادی ندارد، بلکه گاهی لازم است.» و بدین سان مردمانی که از روی دست حاکمیت نگاه می کنند، فردا آسان تر به این کار تن در می دهند. بعد فردا ممکنست آنها یک حقیقت ارجمند را تحریف کنند.
دانش آموزی که می بیند به چه راحتی می شود در اثر داستانی یک نویسنده مرحوم و یک نویسنده زنده دست برد، اگر قرار باشد در این نظام «آموزش ببیند و پرورش یابد» از دو حال خارج نیست؛ یا این امر برایش پذیرفتنی و عادی می شود، یا ما را تحریف گر خواهد شناخت و در همه امور دیگر نیز شک خواهدنمود. دیگر چوپان غیرراستگو می شویم.
نگوییم که خیر و صلاح این بود و ما قصد تربیت داشتیم. خیلی از کسانی که حدیث جعل کردند هم قصد خیر داشتند. ولی کاری کردند که حالا ما در مورد هر حدیثی تردید داریم که نکند این هم جعلی باشد. اعتبار نقل و حدیث در دید خیلی از مسلمانان تضعیف شده است به خاطر حدیث های جعلی که چه بسا به نیت خیر و صلاح ساخته شدند.
و بالاخره این را بدانیم که یک روزی هم نوبت دیگران خواهد رسید و آنگاه دیگران با ما آن می کنند که ما با پیشینیان مان کردیم. اصلاً چرا به آینده حواله کنیم؟ همین امروز مگر چه درصد از فضای رسانه ای و فضای تولید محتوا در اختیار نهادهای رسمی است؟ حقیقت این است که دیگر آموزش و پرورش، مطبوعات، صدا و سیما، نهادهای فرهنگی و حوزه های علمیه تنها منابع مراجعه مردم نیستند. این ها تنها منابع تولید محتوا نیستند. بدنه تولید محتوای رسمی مملکت روز به روز لاغرتر می شود و منابع دسترسی مردم به اطلاعات و محتواها از منابع غیررسمی روز به روز از دسترس بیرون می شوند. متولیان فرهنگی مملکت تنها سلاحی که دارند، همین حقانیت و صداقت است که با آن می توانند در مقابل انواع رسانه های گه گاه مغرض و مفسده جو مبارزه کنید. این تنها سلاح را هم شما ناکار نکنید. فلان شبکه و فلان رسانه بیگانه دروغ می گوید و تحریف می کند؟ بگذارید این کار را بکند. تحریف گر رسوا خواهد شد. شما کاری کنید که مرجع اعتماد مردم باشید، به خصوص که از موضع و از پایگاه دیانت و انقلابی گری این کار را می کنید و رفتارهای تان به پای دین و انقلاب نوشته می شود.
منبع: honareshahr.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب