در گزارش هنر شهر مطرح شد؛
وقتی آنتیگونه آخرین سامورایی شد
به گزارش هنر شهر کارگردان نمایش آنتیگونه آخرین سامورایی با انتقاد از برخورد نامناسبی که با گروههای شهرستانی در این دوره از جشنواره تئاتر فجر شده است این نمایش را اثری نقادانه درباره مادی گرایی دانست.
امین رضایی اردانی کارگردان نمایش «آنتیگونه آخرین سامورایی» که در چارچوب بخش رقابتی جشنواره تئاتر فجر به صحنه می رود، درباره خصوصیت های این نمایش به خبرنگار مهر اظهار داشت: «آنتیگونه آخرین سامورایی» یکشنبه ۲۴ بهمن ماه در تالار حافظ روی صحنه می رود. این نمایش پیش از این در پردیس تئاتر مستقل مشهد اجرا شده است و اقتباسی از «آنتیگونه» سوفوکل به حساب می آید. در واقع این نمایشنامه با همان پلات اولیه نوشته شده است اما به جای یونان در فضای ژاپن اتفاق می افتد.
وی افزود: داستان نمایش همان داستان اساطیری است که در یونان وجود دارد اما کهن الگوها و نمادهایی که در داستان «آنتیگونه» سوفوکل وجود دارد در این نمایش عوض شده و وارد داستانی درباره سامورایی ها می شویم. در نمایش «آنتیگونه آخرین سامورایی» به جای شهر تب در یونان، در ژاپن هستیم و قانونی وجود دارد که می گوید دیگر نباید هیچ سامورایی وجود داشته باشد اما دختری در نمایش است که می خواهد سامورایی بماند...
رضایی اردانی خاطرنشان کرد: البته خط اصلی داستان نمایشنامه حفظ شده است ولی برعکس نسخه اصلی که در آن نقش خدایان و پیشگویی هایشان، سرنوشت و فضاهای متافیزیکی پررنگ است در این کار با تغییر کهن الگوها، اعتراضی به امپریالیسم سرمایه داری داریم و فضا تا حدودی ماتریالیستی شده است. این نمایش نگاهی نقادانه به دنیای ماده گرا و مصرفی امروزی دارد بشکلی که مثلا در این نمایش مردم فقط در فکر خوردن کوفته برنجی هستند و همان برایشان کافی است. این مردم نمی خواهند کهن الگوی قدیمی خودشان را که برپایه زندگی یک سامورایی است، ادامه دهند و همه چیز برایشان در سطح اتفاق می افتد.
این کارگردان تئاتر که از مشهد در جشنواره حضور دارد درباره شرایط اسکان و تمهیداتی که برای حضور آثار شهرستانی در این رویداد اندیشیده شده است، اظهار داشت: معتقدم باید این مسئله مورد صدمه شناسی قرار گیرد که اصلاً هدف از برگزاری جشنواره تئاتر فجر چیست؟ آیا صرفا مقرر است این رویداد در حد یک جشن باشد که آدم ها را دور هم جمع کند؟ اگر چنین است، پس چرا ملاکمان این است که یک سری هنرمند را با کارهایشان به جشنواره دعوت نماییم چون دنیای هنرمندان دنیای ویترین وار و خودنمایانه ای نیست مخصوصاً اهالی تئاتر خیلی به این فکر نمی کنند که خودشان و دستاوردهایشان را به نمایش بگذارند اما اگر هم فرض را بر این بگیریم که مقرر است دستاوردهایشان را در جشنواره تئاتر فجر به اشتراک گذارند آیا اصلاً چنین فرصتی برایشان فراهم می شود؟
وی اضافه کرد: یک گروه تئاتری زحمت کشیده اند و با هدف رشد و پیشرفت در یک فستیوال شرکت کرده اند و مهم تر از همه دوست دارند با هنرمندان دیگری که در این کشور تئاتر کار می کنند معاشرت و تعامل داشته باشند. با قدرت میتوان اظهار داشت که تئاتر به جغرافیا کاملاً وابسته است چون که ما برپایه زیست خودمان آغاز به پژوهش و ایده پردازی درباره آثارمان می نماییم و برپایه همین زیست، ارتباط های اجتماعی مان را شکل می دهیم. اما حضور در جشنواره تئاتر فجر هیچ فرصتی برای آشنایی و شناخت به ما نمی دهد. گروه ما یک روز پیش از اجرا به تهران می رسد و دو سه ساعت را باید صرف پذیرش و تحویل گرفتن هتل بکند. بعد سریعاً باید به سالن بروند و مشغول دکور زدن شوند. روز بعد ۲ سانس اجرا دارند و سریع باید دکور را جمع کنند و به شهرشان بفرستند. بامداد روز بعد هم هتل را تحویل دهند و به شهرشان برگردند. چنین برنامه ریزی برای حضور در جشنواره چه فایده ای برای ما دارد. مگر هنوز دوران برده داری است.
رضایی اردانی ضمن اشاره به مشخص نبودن ماهیت جشنواره بیان نمود: باید دید که اصلاً جشنواره تئاتر فجر ماهیت فرهنگی و هنری دارد یا تنها به جنبه های بیرونی و ویترینی بودنش می اندیشد. به نظر می آید که رویکرد جشنواره این است که گروههای مختلف را از نقاط مختلف ایران دور هم جمع کند تا در نهایت به همه ثابت کند که در طول یک سال قبل و با وجود کرونا چقدر کوشیده و چه جشنواره باشکوهی برگزار کرده اند. چرا جشنواره تئاتر فجر باید تحت هر شرایطی برگزار گردد و هنرمندان حاضر در این رویداد برایشان هیچ اهمیتی نداشته باشد.
وی درباره دلیل حضورش در این دوره از جشنواره خاطرنشان کرد: در طول ۲ سال قبل کرونا صدمه زیادی به هنرمندان وارد کرده است و سبب شد که ما ارتباطمان را با مردم از دست بدهیم. ازاین رو با حضور در جشنواره بیشتر قصد داشتم هیجانی را به گروهم وارد کنم تا بچه ها بتوانند کمی در فضای هنر تنفس کنند. «آنتیگونه آخرین سامورایی» نمایشی کارگاهی است که در یک سال قبل با هنرجویانم کار کردم و دوست داشتم این بچه ها تجربه حضور در جشنواره تئاتر فجر را داشته باشند و گر نه اگر به خودم بود در این رویداد که چیزی جز توهین برای ما ندارد، شرکت نمی کردم. متاسفانه این خود ما هستیم که شرایط را می پذیریم و در جشنواره شرکت می نماییم و اگر هم اعتراضی به شرایط بکنیم می گویند خب شرکت نکنید انگار که این رویداد یک اتفاق ملی نیست.
این کارگردان تئاتر در انتها صحبت هایش اظهار نمود: متاسفانه در سالهای اخیر هنرمندان بزرگ تئاتر هیچ رغبتی برای حضور در جشنواره تئاتر فجر ندارند. در این یکی دو سال بهانه شان این بوده که به خاطر کرونا در جشنواره شرکت نمی کنند اما در چند سال آینده می بینیم که چقدر تمایل برای حضور در جشنواره وجود دارد.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب