پیام رضا بابك برای روز ملی هنرهای نمایشی؛
چند نکته به همکاران عزیز تئاتری
به گزارش هنر شهر پیام رضا بابک بازیگر پیشکسوت تئاتر، سینما و تلویزیون کشورمان به مناسبت فرا رسیدن روز ملی هنرهای نمایشی منتشر گردید.
به گزارش هنر شهر به نقل از روابط عمومی اداره کل هنرهای نمایشی، همزمان با فرا رسیدن هفتم فروردین روز ملی هنرهای نمایشی متن پیام رضا بابک بازیگر پیشکسوت تئاتر، سینما و تلویزیون کشورمان به مناسبت این رویداد ملی منتشر گردید.
در متن رضا بابک به مناسبت روز ملی هنرهای نمایشی آمده است:
«به نام خدا
بهار بوی امید می دهد، بوی تازه شدن، دل بستن، پرواز کردن؛ بهار با ما حرف می زند، به ما می گوید فراموش کن، از نو آغاز کن، بساز، بشو، ببخش، مهربان باش و عشق بورز؛ کلیدواژه های انسانی مهمی که سرمشق و غایت آثار نمایشی ماست.
تقارن بهار و تئاتر در روز جهانی و ملی آن در اولین روزهای رستاخیز طبیعت، فراخواندن انسان به درنگ در هستی و معنای ژرف زندگی است و برای ما که در جشن نوروز، روح و جسم تازه می نماییم همان رخ می دهد که هربار و به تکرار، در تئاتر به خویش یابی، نوزایی و نواندیشی فراخوانده می شویم.
تئاتر امکان همیشگی والایی بخشی به روح آدمیان در زمانه ای است که لزوم های ناگزیر، معنای زندگی را در منفعت طلبی ها و خودمحوری ها کم سو و کمرنگ می کند. ستیزه های درام بر صحنه ها، با برانگیختن احساس و تعقل تماشاگران منادی صلح و زندگی است و هنرمندان تئاتر فراهم کننده حضور مفاهیم بلند و والای انسانی در ساخت و ساحت زیبای نمایشگری هستند.
عصر ما عصر قربانی شدن زمان است، ثانیه ها و دقیقه هایی که در گردونه غرور و قدرت ما قربانی می شوند بی آنکه بدانیم که در زمان زیستنی زیبا آفریده می شود. در فقدان درنگ ما در زمان، حتی ارزش سکوت هم فراموش می شود، درست مثل ارزش سکوت در تئاتر، ارزش سکوت در مطالعه کتاب و ارزش سکوت در عصر عصبیت آدمها. سکوت گاهی سرچشمه اندیشیدن است و گاهی فرصتی برای نگریستن به جهانی که در هیاهو و غوغا گم می شود.
دنیای مجازی ما را به اغما برده است و ما در امواج منفی و باطلاق پست نوشته های روزمره و هر روزه این دنیا غرق شده ایم. غافل از حضور در جهانی واقعی، ساعت ها بی آنکه بدانیم درحال غرق شدنیم، غوطه ور در جهان مجاز با کسی سخنی نمی گوییم.
تئاتر می گوید، و به گفتنمان وامی دارد؛ گفتگو می آموزد و به گفت وگویمان دعوت می کند. و در زمانه ای که مخاطره بیگانه شدن با یکدیگر در برمان می گیرد، این گمشده این روزهای ما، راهی به یافتن و آشنایی باردیگر مان می گشاید. ما خردورز و نگران یکدیگر بودیم، نان ما نان همه بود و غم همه غم ما. ما شادی را چون روزی هر روزه میان هم تقسیم می کردیم و خوب که نگاه نماییم این روزها بیشتر از گذشته از هم دور افتاده ایم.
اما بهار می گوید فراموش کن و به قول مولانا: پرده بگردان و بزن ساز نو/ هین که رسید از فلک آواز نو؛
و تئاتر می گوید دریچه های وجودت را بگشا، برخیز، بیاندیش و از نو بساز.
همکاران تئاتری من، فرهنگ ایران عزیز سرشار از گفتنی ها و ناگفته هاست: آداب و آیین ها، اوسنه ها، باورها و خرده نمایش ها... ثروت فرهنگی ما بی شمار است، کافی است مکث نماییم، بپردازیم و احیا نماییم. عصر حاضر عصر دلتنگی نوستالوژی هاست، و چه کسی بهتر از ما هنرمندان تئاتر می تواند بازخوان و روایتگر گمشده های ایرانی ها باشد. کافی است زبانمان مشترک شود و به قول پیتر سِلرز در پیام روز جهانی تئاتر: باید دور هم جمع شویم، باید فضا را با هم شریک شویم و باید فضاهای مشترک را پرورش دهیم. ما به فضاهای محافظت شده با گوش سپردن عمیق و برابری نیاز داریم.
تئاترملی هر کشوری بدون پشتوانه جریان های فعال تئاتری، بخصوص تئاتر کودک ونوجوان، بالنده نخواهد بود و به رشد و غنای لازم نخواهد رسید.
ایرانیان همواره از صلح و دوستی می گویند، آغاز گر هیچ بحرانی نیستند و در حصار تحریم بیگانگان محکم تر شده اند و می شوند، مثال ما درونمایه همان شعر پر مغزیست که در پیشگاه جهانیان است، بنی آدم اعضای یک پیکرند... من امیدوارم. همین.
ما می توانیم معجزه نماییم، تئاتر روح انسان را جراحی می کند، و ما هستیم تا انسان و ارزش هایش افول نکند، بیشتر از سیزده هزار فعال هنرهای نمایشی که در سرتاسر این سرزمین آماده خدمتند.
روز ملی هنرهای نمایشی را نقطه ای برای بهسازی خود و جامعه، و آغازی باردیگر بدانیم.»
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب