در قالب یك یادداشت؛
چگونه رمان دکتر نون نمایشنامه شد
هنر شهر: محمد وفایی یکی از نویسندگان نمایشنامه دکتر نون زنش را بیشتر از مصدق دوست دارد درباره پروسه نگارش این متن نمایشی از روی رمانی به همین نام توضیح داد.
به گزارش هنر شهر به نقل از مهر، محمد وفایی که با همراهی دلارا نوشین رمان «دکتر نون زنش را بیشتر از مصدق دوست دارد» را برای اجرای صحنه ای آماده کرده است در قالب یک یادداشت درباره پروسه شکل گیری این اثر نمایشی که این روزها به کارگردانی هادی مرزبان در سالن اصلی مجموعه تئاترشهر روی صحنه توضیحاتی ارائه داد. در این یادداشت آمده است: «رمانی که نمایشنامه شد این ایام که آغازین روزهای قرن جدید است، صحنه سالن اصلی تئاتر شهر عرصه نمایش دیگری است از هادی مرزبان، کارگردان پیشکسوت و نام آشنای تئاتر ایران. نمایشی با عنوان «دکتر نون زنش را بیشتر از مصدق دوست دارد». یک اثر نمایشی تاریخی سیاسی که درونمایه ای عاشقانه دارد یا شاید به تعبیری، روایتی عاشقانه که در دل حوادث تاریخی و سیاسی رخ می دهد. اینکه کدام حال و هوا بر روند این اثر حاکم است شرحی پیچیده دارد و این به واقع یک درام چند وجهی است که قصه نمایش به خوبی از پس پرداخت آن بر می آید و اما از خود نمایش و اجرائی که از داستان آن روی صحنه رفته، بگذریم خالی از لطف نیست که شرحی را از جریان شکل گیری متن اثر به نظر برسانم. این نمایشنامه حاصل همکاری دو نفری من محمد وفایی و خانم دلارا نوشین است که اقتباس کاملی است از رمان «دکتر نون زنش را بیشتر از مصدق دوست دارد» نوشته شهرام رحیمیان. این رمان برای خیلی ها آشناست و قصه جالب آن و قلم شهرام رحیمیان در روایت این داستان و شرح حال دکتر نون بسیاری از خوانندگان را به خود جذب کرد و بعد از انتشار، موفقیت های زیادی را برای این کتاب رقم زد. «دکتر نون» روایت مردی است که همه چیز و زندگی اش را در خدمت به اهداف سیاسی و ملی و ارادت و وفاداری به دکتر محمد مصدق یکی از پرچمداران تاریخ سیاسی ایران فدا می کند و سپس در چالشی بزرگ از درونیاتش و وقایع بیرونی، با خود و دنیای پیرامونش دست به گریبان می شود. قصه غریبی برای دکتر نون رقم می خورد که برایش سرنوشت غم انگیزی را در بر دارد. این که این نمایش چطور به اجرا رسیده و متولد شده هم مثل قصه خود «دکتر نون» پر چالش است که شرحش به تفصیل در گفته های کارگردان اثر ثبت به سابقه است. اما نمایشنامه آن همانطور که گفتم یک اقتباس کامل از رمانی است که شهرام رحیمیان نوشته و من و دلارا نوشین آنرا برای اجرای صحنه ای ساخته و پرداخته کرده ایم. اما بسیاری از عزیزان معتقدند که نوشتن برای اجرای نمایش فی نفسه کار نویسنده اثر دراماتیک است و سوال می کنند که در توضیح عناوین شما، «تنظیم یا برگردان برای صحنه» به چه معناست؟ خیلی خلاصه بگویم ساختار و نحوه نگارش این نمایشنامه کاملا طبق خواسته و نظر آقای مرزبان صورت گرفته است و به سال ۱۳۹۵ بر می گردد که برگردان آنرا از رمان مذکور به ما محول کردند. همانطور که خیلی ها می دانند، هادی مرزبان برای اجرای این نمایش بیش از ۱۰ سال انتظار کشیده و هر بار به دلیلی اجرای آن به تعویق افتاده است. چندین سال قبل ایشان از ما دعوت نمودند که خیلی منسجم و به گونه ای که منظور نظرشان است این رمان را برای اجرای صحنه به رشته تحریر در آوریم. طبق رویه معمول اقتباس، همین مورد صورت گرفت و نمایشنامه ای با نگاه مشترک من و دلارا نوشین نگاشته شد. خب بالطبع آن نسخه ابتدایی، یک نمایشنامه بود با نگاهی به رمان «دکتر نون» و خاصیت ها و کشش ها و روایت دراماتیک خودش را داشت که البته چهارچوب و ساختار آن و حتی نوع روایت قصه با نسخه فعلی خیلی متفاوت بود که البته این یک امر عادی است و در برداشت اثر این یک قاعده کلی بشمار می رود. به مرور و با تغییراتی که مد نظر آقای مرزبان بود، ایشان ما را متوجه آنچه خواست فکری و قلبی شان بود، کردند و نهایتاً به یک نقطه مشترک رسیدیم. نمایشنامه چندین بار بازنویسی شد و گرفتار تحولات اساسی و ساختاری گردید و پس از نگارش چند نسخه متفاوت، به اینجا رسید. نسخه فعلی که هست و درحال اجراست، تا حد زیادی آن چیزی ست که مورد نظر کارگردان بود. جواب اینجاست که خب اساساً این نوشته سفارش شخص آقای مرزبان بوده و نظرات ایشان باید به هر شکل تامین می شده و این باید محصول نهایی نگاه ایشان باشد. گفته ام به این معنا نیست که رد و اثر ما در نوشته وجود ندارد و مراحل آن اساسا با پردازش های مکرر و تبادل نظرهای فراوان صورت گرفته لکن شرط، خواست کارگردان است و این بصورت کلی لحاظ شده است. حتی نام نمایش عین نام کتاب است. بگذریم که شرایط حاکم بر تئاتر و تعطیل شدن های مکرر و وقوع کرونا چه روند کاهنده ای داشته و تولید این متن چقدر فرساینده بوده اما این تلاش آخر الأمر به ثمر نشست و آرزوی دوازده ساله محقق شد. پس این که «تنظیم یا برگردان برای صحنه» بدعت نیست و به درخواست خودمان مناسب ترین عنوان برای کاری است که ما دو نفر انجام دادیم چونکه این یک چیدمان و آراژمان است و کاملا وفادار به اصل رمان که این امر به دستور و نظر مستقیم آقای مرزبان بود که انجام شد. هر چند قسمت ها و صحنه ها و شخصیت هایی هم هست که اساسا در کتاب نیست و در نمایشنامه به آن پرداختیم ولی آن بخش ها هم اتصال هایی منطقی ست که برای به جریان انداختن چالش های دراماتیک امری ناگزیر است اما طوری نوشته شده که در خدمت اصل اثر است و برای پیشبرد درام و پرداخت آدم های نمایش تعبیه شده است. مضافا برخی جاهای متن عینا خود واگویه های کتاب و شخصیت های آنست و دیالوگ ها با کتاب انطباق دارد و این که پیاده سازی و گسترش داستان یک کتاب نه چندان قطور برای نمایشی با آن قواره و گنجاندن آن در قالبی چابک و بسیط طبق قاعده یک کارگردان صاحب سبک که در طول سال ها نمایشنامه هایی را از بزرگانی چون بهرام بیضایی، علی نصیریان، محمد رحمانیان و اکبر رادی به صحنه برده کار آسانی نیست. این اجرا، نتیجه شناخت و تجربه و همکاری است به سهم خودم بگویم من چندین نمایش با آقای مرزبان کار کرده ام و با روح کاری ایشان تا حد زیادی آشنا هستم. من در بین مخاطبان کارهای مرزبان بوده ام، او مخاطب خودرا دارد و می داند چطور کار کند و کارش را طوری بنوازد که رضایت حداکثر مخاطبان را به دست بیاورد. او برای مردم کار می کند و همه نوع سلیقه ای را از هر قشری در نظر می گیرد و ایرانی بودن و ملی بودن و از جنس مردم بودن و تئاتر ایرانی ساختن با هر خمیره ای برای وی در ارجحیت تمام است. کار ایشان ستودنی ست. هادی مرزبان با پشتکارش و به انجام رساندن این اجرا در این ابعاد و در این شرایط سخت کرونا و اوضاع اقتصادی تئاتر به واقع جهد تمام کرد و نشان داد که دود از کنده بلند می شود! سلیقه ها هم متفاوت می باشد و نگاه مخاطب از هر جنسی حتی معدود نظرات مخالف نیز محترم است و البته کارهایی با این سبک طرفداران بی شماری دارد. در نهایت امید دارم که نتیجه کار ما مقبول واقع بشود و برای همه تئاتری ها آرزوی موفقیت و تندرستی دارم.»
منبع: honareshahr.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب