گزارش هنر شهر؛
آقای مدیر آینده دفتر موسیقی، لطفا نگران باشید!
مدیریت دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دوره ی جدید کارهای خود باید به نکات مهمی تمرکز ویژه ای داشته باشد که در صورت توجه به آنها میتواند از خود دستاوردهای مهمی را بجای بگذارد.
خبرگزاری مهر – گروه هنر – علیرضا سعیدی: وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی روز هجدهم اردیبهشت ماه بود که در قالب یک اقدام کمتر تجربه شده در زمینه انتصابات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، محمدحسین ظریفیان یگانه را به فاصله هشت ماه از صدور تازه ترین حکمش در مدیریت دفتر توسعه کتاب و کتابخوانی معاونت فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، او را جایگزین محمد اله یاری فومنی، کرد که بااینکه سابقه مدیریتی بیشتری در معاونت فرهنگی داشت، اما بنظر می رسد که مدیران معاونت امور هنری او را همچنان برای مدیریت مجموعه حساس و استراتژیکی چون دفتر موسیقی وزارت ارشاد مد نظر دارند. شرایطی که با این انتصاب، گمانه زنی های حضور باردیگر اله یاری جوان بعنوان مدیر دفتر موسیقی تبدیل به یقین کرده و پیش بینی می شود که او این دفعه نه در مقام سرپرست که در مقام مدیر دفتر موسیقی باردیگر راهی ساختمان تازه ساز دفتر موسیقی وزارت ارشاد در خیابان شهریار تهران شود. جایی که بطور قطع یکی از پرچالش ترین و پرحاشیه ترین مجموعه های دولتی در زمینه موسیقی است.
اما آنچه بهانه ای شد تا بواسطه آن به گمانه زنی های همیشگی تغییر و تحولات مدیریتی دفتر موسیقی نیز نیم نگاهی داشته باشیم، شرایط بسیار عجیب و غریب و متفاوت این ماه های موسیقی در تمام ژانرهاست که طبیعتاً به جهت کمرنگ شدن ماجرای شیوع کووید ۱۹ و افزایش کارهای موسیقایی پس از این دوران طاقت فرسا، دربرگیرنده حاشیه ها و اما و اگرهایی است که همه می دانیم فقط بخش کوچکی از آنها در بستر رسانه مطرح گردیده است. شرایطی که بنظر می رسد یک آزمون جدی برای مدیریت دفتر موسیقی وزارت ارشاد در دوره جدید، چه محمد اله یاری با سابقه مدیریتی مقبولش و چه هر فرد احتمالی دیگری باشد، شرایطی که هر مدیر جدیدی باید روی آنها تمرکز بیشتری داشته باشد تا بتواند برمبنای آنچه تجربه مدیریتی اش به او می فهماند تصمیمات استراتژیکی را اتخاذ نماید. چونکه شرایط فعلی مدیریت دفتر موسیقی وزارت ارشاد با آنچه در دوران کرونا سپری شده حتما دارای تفاوت ها و حاشیه هایی است که مدیر جدید این مجموعه مهم باید با نگاه متفاوت تری نسبت به دوران پیک کرونائی روی آن تمرکز کند، شرایطی که در این گزاره رسانه ای فقط به برخی از آنها اشاره می نماییم که می تواند مورد توجه مدیر جدید قرار گرفته و نگران شرایطی باشد که بطور قطع دربرگیرنده چالش های متفاوتی برای اوست.
طبیعتاً نکاتی که به آن اشاره می شود، فقط بخش بسیار اندکی از اولویت ها، چالش ها و دغدغه هایی است که می تواند مورد توجه مدیر جدید دفتر موسیقی قرار گیرد، چونکه فعالان عرصه موسیقی می دانند در کارزار کارهای موسیقایی کشور هستند اتفاقات و رویدادهایی که هیچگاه در رسانه های رسمی مطرح نمی شوند، اما عمدتا چالش های بزرگی هستند که برون رفت و مدیریت هرکدام از آنا دربرگیرنده نکات مختلفی است.
* نظارت کیفی در کنسرت هایی که بوی پلی بک می دهند
یکی از مهم ترین چالش ها و حاشیه هایی که طی ماه های اخیر به شدت به چشم آمد و کام مخاطبان و طرفداران خوانندگان شناخته شده موسیقی پاپ را تلخ کرد، اخبار و تصاویری از اجرای نامطلوب و بی کیفیت تعدادی از خوانندگان در کنسرت ها بود که عمده آنها مبتنی بر «فالش خوانی» یا «پلی بک خوانی» بود، شرایطی که نه از طرف تهیه کنندگان و خوانندگان توضیح منطقی درباره آن داده شد و نه مرجع رسمی برای برخورد با کم کاری این هنرمندان در ازای دریافت پول های هنگفت بلیت اقدامی را انجام داد.
قطعاً و حتما ارزیابی کیفی گروه ها و هنرمندانی که در زمینه موسیقی پاپ روی صحنه می روند، دربرگیرنده سلیقه های متفاوتی است که می تواند به میزان علاقه مندی شنوندگان درحال تغییر و تحول باشد، اما به طور قطع چنین رویدادهایی حتی در قالب موسیقی سرگرم کننده مستلزم رعایت حداقلی تعدادی از استاندارها در زمینه کیفیت محتوایی و اجرائیست که می بایست نهاد صادر کننده مجوز کنسرت ها هم روی ماجرای کیفیت دقت نظر لازم را داشته باشد. شرایطی که شاید تبیین و تعیین مولفه هایش مقداری با اما و اگر روبه رو باشد، اما لزوم بازبینی در کیفیت کنسرت ها را دو چندان می کند. خصوصاً این که برای همین کنسرتهای بی کیفیت بلیت هایی خریداری می شود که ارزش ریالی آنها به هیچ وجه قابل مقایسه باکیفیت برنامه ها نیست.
شرایطی که مدیریت جدید دفتر موسیقی وزارت ارشاد در دوره ی جدید با به کار گماردن هسته های مشاوره ای متخصص، مورد وثوق و دانشگاهی نسبت به کیفیت برگزاری کنسرتهای پاپ و احترام به جایگاه مخاطبی که هزینه های زیادی را برای تماشای این کنسرت ها متحمل می شود، می تواند اقدامات موثرتری را انجام دهد. اقداماتی که بطور قطع با کلید واژه هایی چون «سانسور» و «ممیزی» متفاوت می باشد و در برگیرنده رعایت حداقلی از کیفیت ها در فرآیندی است که به شدت از طرف خوانندگان عرصه پاپ ادعای حرفه ای شدن دارد اما در عمل و اجرا به غیر از مواردی اسستثنا جور دیگری است.
* گرانی قیمت بلیت کنسرت ها که همچنان روند تصاعدی دارند
این یک ادعای بی منطق است که اگر نخواهیم شرایط اقتصادی و گرانی و تورم را با افزایش قیمت بلیت کنسرت ها بی ارتباط بدانیم، چونکه هزینه برگزاری یک کنسرت باتوجه به افزایش اجاره بهای سالن های کنسرت، ماجرای تحریم، هزینه های گزاف واردات تجهیزات نور و صدا و پشتیبانی فنی از این ابزار و ادوات، دستمزدهای هنگفت خواننده، دستمزد گروه اجرائی کنسرت متشکل از نوازنده و دیگر افراد و مواردی از این دست به خودی خود شرایطی را پیش روی تهیه کنندگان و صاحبان آثار موسیقایی قرار داده که آنها در بخش هایی چاره ای جز گران کردن بلیت های کنسرت برای جبران هزینه ها و شاید سودآوری حداقلی نداشته باشند.
اما در این مجال یک نکته قابل توجه است و آن روند رو به افزایش بلیت کنسرت ها در مقاطع کوتاه زمانی است که بنظر می رسد درحال حاضر مرجع قانونی چه در زمینه سازمان تعزیرات حکومتی و چه در دفتر موسیقی وزارت ارشاد برنامه چندانی برای ورود و نظارت بر افزایش قیمت بلیت کنسرت ها در مقاطع زمانی کوتاه ندارد، چارچوبی که شاید بتواند از طرف تهیه کنندگان دربرگیرنده توجیهاتی باشد، اما بنظر می رسد روند قیمت گذاری کنسرت ها با توجه کاهش سبد خریداری محصولات فرهنگی یک خانوار متوسط در کشورمان نیز در روند معلوم و مشخصی قرار گیرد تا اگر احیاناً دراین زمینه تخلفی صورت گرفت، نسبت به واکنش های قانونی در جهت پشتیبانی از مصرف کننده اقدامات لازم صورت گیرد.
در این چارچوب بنظر می رسد مدیریت دفتر موسیقی وزارت ارشاد باید برنامه مناسب و منسجمی را با همراهی اصناف مختلف حوزه موسیقی چه در زمینه مجمع صنفی ناشران موسیقی و چه در زمینه خانه موسیقی پیش بینی نماید تا در ماه های آتی شاهد افزایش بی رویه و بی منطق قیمت بلیت کنسرت ها به بهانه های مختلف نبود. در این جهت توجه به کیفیت برگزاری کنسرت ها متناسب با هزینه ای که تماشاگر کنسرت پرداخت می کند نیز نکته مهم دیگری است که در دوره مدیریتی جدید می توان روی آن تمرکز کرد.
* فقدان آمار در پروسه تولید و فروش محصولات موسیقایی
یکی از مهم ترین نکاتی که فقدان آن طی سالهای اخیر در صنعت موسیقی ایران به شدت مشهود است، موضوع ارائه آمارهای کمی و کیفی در پروسه تولید، بازاریابی و فروش محصولات موسیقی است که بااینکه احصای آن دربرگیرنده رعایت خیلی از ملزومات علمی و عملی است، اما به طور قطع ارائه درستی از آن می تواند چراغ راه روشنی برای شناسایی و سنجش گوش شنیداری مخاطبانی باشد که طی سالهای اخیر به شدت از شنیدن موسیقی جدی و اندیشمند کمترین بهره برداری را داشته اند.
به هر حال این موضوعی اجتناب ناپذیر است که لازمه هر فعالیتی در زمینه های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی شناخت ذائقه، سلیقه و دیدگاه جامعه مخاطبانی است که می توانند در قالب کلید واژه «مصرف کننده» نیز معرفی شوند. پس در این مجال رصد دیدگاه ها، نظرات، توجه به آمار کمی و کیفی آثار شنیداری خصوصاً در زمینه موسیقی می تواند یکی از اولویت های مهم مدیریت دفتر موسیقی در دوره مدیریتی جدید باشد.
البته شاید بهانه هایی برای کمبود نیروی انسانی متخصص در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مطالبی از این دست بتواند در نگاه اول توجیه مناسبی برای انجام ندادن آنچه لازمه موسیقی کشورمان است، شود اما شاید مجموعه هایی چون مرکز افکارسنجی و رصد فرهنگی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که کم از نیروی انسانی بهره مند نیست، بتواند ایجاد کننده شرایطی جدید برای نمونه گیری و آمارهای مربوط به حوزه موسیقی باشد.
* قصه تمام نشدنی دانلودهای غیر قانونی در موسیقی ایران
در تعریف کارشناسان و اهالی فرهنگ و هنر «کپی رایت» نوعی حفاظت قانونی از آثار ادبی، علمی و هنری است ولی این مساله مهم غالباً در فضای فعالیت موسیقایی کشورمان نادیده گرفته شده و به علت کم توجهی فعالان این عرصه یا در محاق فراموشی رفته و یا تنها در بعضی از مصاحبه ها و گزارش های رسانه ای مورد توجه قرار گرفته است.
موارد نقض کپی رایت در زمینه آثار موسیقایی طی سالهای اخیر نه فقط کاهش نیافته بلکه با ظهور و بروز پدیده هایی چون پیامرسان ها و پیشرفت فضای مجازی تبدیل به جریانی کاملاً عادی شده است گویی این که دانلود آثار موسیقایی بدون اجازه پدیدآورندگان نه فقط جرم محسوب نیست بلکه از طرف تعدادی از مخاطبانی که دانلود غیرقانونی جزوی از فعالیت روزانه آنهاست، تبدیل به فرآیندی رسانه ای و تبلیغاتی با داعیه پشتیبانی از هنرمندان هم شده است.
فرآیندی که به زعم نگارنده مصداق بارز سرقت فرهنگی است و می بایست هر چه زودتر نسبت به رفع موانع قانونی و عملیاتی شدن قانون کپی رایت اقدامات جدی انجام گیرد. در صورت اجرائی نشدن راهکارهایی مناسب در زمینه کپی رایت که درحال حاضر با کم توجهی تعدادی از نهادهای ذی صلاح همچون وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی، کانون ناشران خانه موسیقی و مجمع تازه تاسیس بدون فعالیت «تولیدکنندگان آثار شنیداری» مواجه می باشد، بطور قطع اقتصاد موسیقی ایران در ورشکستگی کامل قرار خواهد گرفت که در صورت رسیدن به چنین نقطه ای دیگر ماجرا مصداق بارز «نوشدارو پس از مرگ سهراب» خواهد بود.
توجه به مبحث مهم کپی رایت آثار موسیقایی و تدوین الزامات قانونی لازم الاجرا برمبنای قوانین حقوقی و قضایی جمهوری اسلامی نیز می تواند یکی ازاولویت مهم دفتر موسیقی وزارت ارشاد در دوره مدیریتی پیش رو باشد که اگر بتواند در این عرصه به دستاورد مناسبی برسد، بطور قطع از خود باقیات صالحات ارزشمندی برای اهالی موسیقی بر جای خواهد گذاشت.
*موسیقی هایی که باید تکلیفشان زودتر روشن شود
طی سالهای اخیر کلید واژه «موسیقی زیرزمینی» یکی از عبارات مجهول و پر از اما و اگرهایی است که دربرگیرنده انواع و اقسام موسیقی هایی است که در این سال ها از آنها بعنوان موسیقی ممنوعه یاد می شود، موسیقی هایی که حالا در متناقض ترین شکل ممکن خود قرار دارند و بعضاً مشاهده شده که آن موسیقی که مورد وثوق و شایسته دریافت مجوز نیست در تبلیغات تلویزیونی در بهترین و راحت ترین شکل ممکن پیش روی مخاطبان قرار می گیرد. در این چارچوب موسیقی به اصطلاح «رپ» یکی از همین موسیقی هاست که بااینکه در ایران طرفداران زیادی دارد و اتفاقاً آثار ملی – میهنی و دغدغه مندی با در نظر گرفتن قوانین و هنجارهای جامعه ایرانی تولید شده اما همچنان جزو مجهولات موسیقی کشورمان است که می تواند مورد توجه مدیریت دفتر موسیقی وزارت ارشاد در دوره ی جدید قرار گیرد.
به طور حتم احترام به قوانین و چارچوب های اخلاقی و رفتاری یک جامعه فرهنگی از مهم ترین الزامات و ضروریاتی است که باید در عرصه های فرهنگی و هنری روی آن تمرکز داشت، شرایطی که طبیعتاً برای موسیقی دربرگیرنده مؤلفه های جزیی تری است که کار در این فضا را مسئولانه تر می کند. موضوعی مهم و راهبردی که در بعضی گونه های موسیقایی به شدت دربرگیرنده حساسیت هایی است که بطور قطع برای صدور مجوزهای نیازمند یک مدیریت و استراتژی واحد هستیم. استراتژی که اکنون در مجموعه های مدیریتی حوزه موسیقی گرفتار نوسان است و بعضاً مشاهده شده که آن اثری که موسیقی آن برمبنای قوانین مورد پذیرش دفتر موسیقی وزارت ارشاد در این ژانر نیست، به آسانی فرصت عرض اندام در قاب تلویزیون را دارد، ردپایی که اگر در قالب یک اثر موسیقایی مجزا در سامانه صدور مجوز آثار موسیقایی وزارت ارشاد ثبت می شد به احتمال بسیار فراوان با چالش جدی عدم مجوز رو به رو می شد. اما حالا در جزیره ای دیگر به نام آگهی های تلویزیونی در کارکرد و فهم موسیقایی اش به سهل الوصول ترین شکل ممکن تقدیم نگاه مخاطبان می شود.
دقیقاً در اینجاست که مدیر جدید دفتر موسیقی وزارت ارشاد می تواند با ارزیابی درست و اصولی از آنچه دراین زمینه می گذرد نسبت به تعیین تکلیف اینگونه های موسیقی که حضورشان به شدت اجتناب ناپذیر است اقدامات لازم را حداقل با «طرح مساله» به سرانجام برساند.
*جشنواره هایی که تبدیل به سوگواره شدند
یکی از مهم ترین مسائلی که مدیر جدید دفتر موسیقی وزارت ارشاد می تواند در دوره ی جدید مدیریتی خود روی آن تمرکز و برنامه ریزی ویژه ای داشته باشد، بازبینی جدی در نحوه برگزاری سه جشنواره مهم موسیقی کشورمان است که می تواند در ردیف نخستین کارهای مهم آقای مدیر تلقی نمود.
شرایط فعلی مدیریت دفتر موسیقی وزارت ارشاد با آنچه در دوران کرونا سپری شده حتما دارای تفاوت ها و حاشیه هایی است که مدیر جدید این مجموعه مهم باید با نگاه متفاوت تری نسبت به دوران پیک کرونائی روی آن تمرکز کند جشنواره موسیقی فجر، جشنواره موسیقی نواحی و جشنواره موسیقی جوان تقریباً سه جشنواره اصلی زیر نظر دفتر موسیقی وزارت ارشاد هستند که حتی از آنها بعنوان اصلی ترین رویدادهای موسیقی کشور نیز می توان یاد کرد، اما اگر درحال حاضر امتیازات و برکات جشنواره موسیقی جوان را که طی سال های اخیر با وجود تمام کم و کاستی هایی که داشت، روند مناسبی را پیش روی کارهای خود قرار داد. اما دو جشنواره موسیقی فجر و جشنواره موسیقی نواحی به هیچ وجه نتوانستند آن شکوه و قدرتمندی دوره های گذشته را تکرار کنند.
صحبت بر سرنحوه برگزاری این دو جشنواره بسیار مهم و راهبردی موسیقی کشورمان که خوب یا بد برگزار شدن آن می تواند آینه تمام نمای کارهای موسیقایی کشورمان در زمینه مدیریتی به حساب آید نیازمند برگزاری جلسات گوناگون و نوشتارهای رسانه ای در ابعاد مختلف است. اما آنچه می تواند حالا مورد توجه قرار گیرد توجه دقیق مدیر آینده دفتر موسیقی وزارت ارشاد بر سر نحوه برگزاری و کیفیت رویدادی است که اصل و اصلیت خودرا در تمام ابعاد محتوایی اش از دست داده و تبدیل به رویدادی شده که گویی فقط برای ارائه بیلان کاری آن هم در یک چارچوب زمانی مشخص برگزار می گردد و هیچ ارزش و اعتباری ندارد. شرایطی که اگر کمی سنجیده تر، منطقی تر و با در نظر گرفتن وجوه مختلف کارشناسی شده در امر برگزاری جشنواره ها حتی در وضعیت اقتصادی فعلی مورد دقت قرار گیرد شاید بتوان به برگزاری یک رویداد هنری هم تراز با جشنواره های فیلم و تئاتر فجر امیدوار بود.
در این چارچوب یکی از مهم ترین نکاتی که مطرح است، پروسه انتخاب دبیر هنری جشنواره است که طی سال های اخیر اغلب بین دو نام حسن ریاحی و شاهین فرهت در رفت و آمد بوده و هیچ گزینه دیگری حتی در کاغذ فرصتی برای عرض اندام در این رویداد را ندارد. اگر هم خلاف چنین روندی وجود دارد، گویا ماجرا آنقدر پیچیده هست که مدیران ارشاد غیر از این دو گزینه بسیار توانمند اما بسیار منفعل به فرد دیگری فکر نکنند.
*آقای مدیر لطفاً روی محتوا دقت نظر بیشتری داشته باشید
طبیعتاً موسیقی سرگرم کننده یکی از گونه های است که ضرورت اجرا و تولید آثار در رابطه با اینگونه موسیقایی اجتناب ناپذیر است. چونکه خیلی از اقشار مختلف مردم برای رفع نیازهای روحی و روانی خود در جهت التیام، آرامش و سرگرمی نیازمند شنیدن موسیقی هایی هستند که از آنها بعنوان موسیقی سرگرم کننده یاد می شود. اما ماجرا زمانی در قد و قامت اشتباه خود قرار می گیرد که این موسیقی ها به بهانه سرگرمی سازی وارد مسیری می شوند که موسیقی را از حد و مرزهای اخلاقی و حتی هنجارهای یک جامعه خارج کرده و آنرا به مرز ابتذال می رساند. شرایطی که متاسفانه طی سالهای اخیر در خیلی از ملودی ها و موسیقی های به اصطلاح سرگرم کننده دارای مجوز به شدت روند افزایشی داشته و باعث شده تا موسیقی تجاری در ایران در روند غیر منطقی قرار گیرد که اصلاً مناسب گروه سنی نوجوان و جوان جامعه ایرانی نیست.
در این مجال توجه به محتوا و روند صدور مجوز برای آثار موسیقایی یکی از مهم ترین دغدغه هایی است که می تواند در قالب ترانه ها و اشعار وارد شده به سامانه صدور مجوزها مورد بازبینی اساسی قرار گیرد. طبیعتاً این امر هم اصلاً در رابطه با اعمال نظرهای شخصی و ممیزی های غیر اصولی نیست، بلکه لازم است که مدیر دفتر موسیقی وزارت ارشاد با نظارت دقیق تر، اصولی تر و سنجیده تر و البته نیاز جامعه ایرانی به آن دسته اشعار و ترانه هایی مجوز تولید اثر موسیقی دهد که مرزهای اخلاقی و هنجارهای جامعه امروزی ایرانی را در نظر گرفته باشد.
*آقای مدیر، موسیقی فقط «خانه موسیقی» نیست
یکی از فرآیندهایی که در دوره مدیریت قبلی دفتر موسیقی وزارت ارشاد کمی تا قسمتی سبب رنجش قسمتی از اهالی موسیقی شد، توجه مدیر وقت دفتر موسیقی به آرا و نظرات قسمتی از اعضای خانه موسیقی بود که بسیاری در محافل غیر رسانه ای که هیچگاه هم مایل نبودند نظراتشان در رسانه ها مطرح شود، بر این باور بودند خیلی از تصمیم گیرهای دفتر موسیقی با هماهنگی تعدادی از اعضای خانه موسیقی صورت می گیرد.
قطعاً شور و مشورت یکی از لازمه های ایجاد یک مدیریت با ثبات خصوصاً در زمینه مدیریت فرهنگی است، اما بهره مندی از مشاوره ها زمانی می تواند در قد و قامت درست و اصولی خود قرار گیرد که این پروسه فقط محدود به یک عده مخصوص نباشد. پس لازم است مدیر دفتر موسیقی وزارت ارشاد در دوره مدیریتی جدید علاوه بر بهره مندی از نظرات اعضای خانه موسیقی که جملگی از بهترین و شناخته شده ترین هنرمندان عرصه موسیقی هستند، از نظرات دیگر افراد خارج از صنف و مجموعه های دیگر نیز بهره مند شود تا بتواند به پروسه مطلوب تری در عرصه مدیریتی خود نائل شود.
*حمایت تمام قد از موسیقی ایرانی، موسیقی نواحی و موسیقی کلاسیک
«فرهنگ صنعت ساز» و «صنعت فرهنگ ساز» دو کلید واژه بسیار مهم در زمینه مدیریت فرهنگی و جزیی تر مدیریت موسیقی کشور است که بنا به اقتضائات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی کشور گرفتار تغییر و تحول می شود، بدین سبب بی انصافی محض است که اگر بخواهیم بدون در نظر گرفتن همه جوانب از یک مدیر فرهنگی انتظاری فراتر از آنچه اشاره شد داشته باشیم. چونکه پیشرفت فرهنگ و هنر یک کشور در گروی رعایت الزاماتی است که بطور قطع مسائل اقتصادی و شرایط فرهنگی جامعه تاثیر مستقیم دارد.
اما در همین چارچوب هم نباید از یک نکته غافل شد و آن «تلاش» برای رسیدن به توسعه فرهنگی است. این توسعه فرهنگی در زمینه موسیقی هم جز حمایت تمام قد دولت ها از موسیقی های بومی، اصیل و جدی که بتواند بعنوان یک ابزار آماده ساز برای توسعه زمینه های فرهنگی و به تبع آن توسعه صنعت موسیقی نقش ایفا کند، میسر نیست. شرایطی که متاسفانه طی سالهای اخیر فقط در پیام ها و مصاحبه های و گفتگوهای رسانه ای مدیران دولتی روی کاغذ انتشار یافته و در اجرا به توفیق چندانی غیر از موارد استنثنائی دست به پیدا نکرده است.
طبیعتاً راهکارهای زیادی برای نحوه حمایت های دولتی از هنرمندان و فعالان حوزه موسیقی جدی طی سالهای اخیر مطرح شده، اما بنظر می رسد ماجرا به سمت و سوی مطلوب پیش نرفته و ما در زمینه موسیقی جدی در بحرانی به سر می بریم که هم از طرف مدیریت و هم از طرف هنرمندان در سکوت وحشتناکی به سر می برند که استمرار آن اصلاخوشایند نیست.
آنچه مدیر جدید دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می تواند در دوره ی جدید روی آن حداقل به برنامه ریزی درباره آن فکر کند، حمایت های مادی و معنوی از تولیدات این حوزه چه در موسیقی ایرانی، چه در موسیقی ایرانی و چه در موسیقی کلاسیک است که درابتدای مسیر حمایت می تواند از خرید آثار موسیقایی با انتشار جزئیات خرید، ارائه یارانه های بسیار ارزان برای برگزاری کنسرتهای موسیقی در تالارهای استاندارد و سرمایه گذاری روی تولید آثاری است که در نگاه کارشناسی شده آن می تواند حرف های زیادی برای گفتن داشته باشد. عناوینی که بااینکه در مقاطعی مورد توجه دولتمردان قرار گرفته، اما در گذر زمان نتواسته روند رو به رشدی را طی نماید. به عبارتی می توان گفت این موسیقی پاپ بوده که طی این سال ها تبدیل به اولویت کارهای موسیقایی کشورمان شده که بطور قطع وجودش امری اجتناب ناپذیر است اما نه به این معنا که موسیقی جدی در ایران این چنین در بحران سکوت فرو رود.
به هر حال آنچه از معرفی دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در سامانه رسمی وزارت ارشادمنتشر شده، این مجموعه بعنوان متولی سیاست گذاری های کلان حوزه موسیقی کشور دارای وظایف ستادی، هدایتی و حمایتی بوده که تدوین سیاست های اجرائی، هدایتی و حمایتی برای اعتلای موسیقی ایرانی، تدوین سیاست های اجرائی، هدایتی و حمایتی برای اعتلای موسیقی ایران، پشتیبانی از تحقیقات و مطالعات تخصصی و کاربردی برای شناخت امکانات و موانع رشد و توسعه موسیقی ایران، ارائه راهکارهای واقع بینانه برای شیوه تعامل با فرهنگ موسیقایی غیر ایرانی به شکلی که ضمن آشنایی و برخورداری از امکانات این نوع موسیقی از احاطه و تسلط آن بر فرهنگ موسیقایی ایرانی پیشگیری شود، مطالعه و بررسی تکنولوژی های نوین در صنعت موسیقی جهان بمنظور استفاده از آن برای اعتلای گسترش و روزآمدی موسیقی ایرانی، کوشش برای پالایش ذوق زیبایی شناسی و سلیقه موسیقیایی عامه در جهت درک و استقبال از موسیقی های سنتی و کلاسیک، برخورد فعال با موسیقی های متداول وجاری درسطح جامعه به شکلی که ضمن رعایت فاکتورهای موسیقایی حداکثری از قالب های رایج برای ترویج ارزش های ایرانی و اسلامی استفاده شو، پشتیبانی از برگزاری جشنواره های تخصصی و کوشش برای افزایش وجهه هنری آنها، شناسایی و معرفی جشنواره های معتبر خارجی و پشتیبانی از اعزام گروههای موجه به این جشنواره ها، انجام امور نظارتی بر اجرای آثار صحنه ای و تولیدات موسیقی برای صیانت از هویت فرهنگ ایران اسلامی و جلوگیری از انحطاط فرهنگی، - تشکیل بانک اطلاعاتی گروه ها و هنرمندان حوزه موسیقی کشور، تدوین مقررات مشخص و شفاف برای اجرای آثار صحنه ای و تولیدات موسیقایی و صدور مجوزهای مورد نیاز، کوشش برای جذب اعتبارواخذ مجوزهای لازم برای حمایت ازتاسیس سالن، تالاراستودیوهای تخصصی، تشکیل کارگاه های تخصصی آموزشی بمنظور بهره گیری از تخصص و توان صاحب نظران و پیشکسوتان و انتقال آن به هنرمندان جوان، پشتیبانی از گروههای موسیقی با بهره گیری از امکانات نرم افزاری و سخت افزاری، پشتیبانی از تشکل های صنفی و فراهم ساختن سازوکار لازم برای رفع موانع فعالیت بخش خصوصی در عرصه های مختلف کارهای مرتبط موسیقی از شاخص ترین آنها است. مواردی که باید جستجو کرد که آیا در عمل توانسته به ضمانت های اجرائی لازم نائل شود یا خیر؟
در این مجال توجه به ساختار صنعت موسیقی ایران در گستره بین المللی با در نظر گرفتن اولویت های فرهنگی، تمرکز روی نحوه توزیع و فروش محصولات موسیقی در بازارهای داخلی و خارجی، حمایت جدی از موسسات و شرکت های تهیه و تولید محصولات موسیقایی در ایران بواسطه تعامل با مجموعه های مرتبط در زمینه اقتصاد، تعامل با مجموعه ها و مراجع مذهبی برای رفع سوتفاهم ها در زمینه های فقهی موسیقی، دقت و تمرکز روی ورود تهیه کنندگانی که به قصد پولشویی وارد صنعت موسیقی شده اند، کوشش برای معرفی محصولات موسیقایی در رسانه های دیداری و شنیداری، تبیین و آسان سازی مراحل گرفتن مجوز برای انتشار آلبوم و برگزاری کنسرت موسیقی، برنامه ریزی جهت استفاده درست و منطقی متناسب با امکانات برای فارغ التحصیلان رشته های موسیقی، ارائه گزارش شفاف مالی در زمینه هزینه های صرف شده از طرف دفتر موسیقی و دفاتر مختلف انجمن های موسیقی، تعامل با مراجع حقوقی و قضایی برای تبیین دستورالعمل های حقوقی در حرفه موسیقی و خیلی از موارد دیگر همچون نکاتی است که مدیر جدید دفتر موسیقی وزارت ارشاد می تواند در دوره ی جدید حداقل نیم نگاهی به آن داشته باشد.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب