چرا بازپخش های مختارنامه هم پرمخاطب است؟
هنر شهر: موفقیت سریال هایی مانند مختارنامه و امام علی(ع) می تواند چراغ راهی باشد برای ساخت هرچه بیشتر آثار فاخر تاریخی-مذهبی در تلویزیون. درست است که ساخت این سریال ها هم هزینه هنفگت و هم پروسه پیچیده بدنبال دارد اما نتیجه کار دیدنی و رضایت بخش است.
به گزارش هنر شهر به نقل از خبرگزاری مشرق
، هرچند بازپخش های سریال «مختارنامه» از شبکه های مختلف دستمایه شوخی در فضای مجازی و رسانه های اجتماعی است، اما نمایش مجدد این مجموعه فاخر بازهم با استقبال مخاطبان مواجه می شود و چه بسا در قیاس با سریال های به روز تلویزیون بینندگان بیشتری هم داشته باشد. رصدهای میدانی و رجوع به نظرسنجی های سازمان صداوسیما می تواند مهر تأییدی بر این ادعا بزند.
به طور قطع، خیلی از مخاطبان تلویزیون در این شب های ماه محرم ترجیح می دهند ساعت ۲۲ به تماشای بازپخش سریال مختارنامه از شبکه آی فیلم بنشینند. اما چرا بازپخش های سریال داوود میرباقری بازهم پربیننده است؟ آیا می توان بر روی آنتن بردن مکرر مختارنامه اشکال وارد کرد؟
در این جا ذکر یک نکته شاید مغفول مانده ضروری است؛ تلویزیون در ایران به عنوان یک رسانه تصویری فراگیر، مخاطبانی از رده های سنی مختلف دارد و از طفل نوپا تا سالمند از پا افتاده در زمره بینندگانش قرار می گیرند. طبیعی است طیفی از بینندگان تلویزیون که شاید هم اکنون در شمول جامعه مخاطبان هدف یک سریال قرار نگیرند، در سالیان آینده اتفاقا مخاطب سریال باشند و محتوا و مفاهیم آن برایشان قابل درک و هضم به نظر برسد. پس چرا باید این طیف از مخاطبان تلویزیون را از دیدن سریال های فاخری همچون مختارنامه محروم کرد؟!
آیا فقط بواسطه طنزپردازی شکل گرفته در رسانه های اجتماعی باید بینندگان یک سریال را به نسل پخش اول آن محدود کرد و نسل های بعدی را از تماشایش محروم کرد؟! بعنوان مثال، نوجوان ۱۵ ساله ای که در زمان پخش اولیه مختارنامه نوزاد بوده و حتی در بازپخش های بعدی این سریال هم سن و سالش مناسب تماشا نبوده است، چرا باید از حض تماشای یکی از فاخرترین آثار نمایشی تلویزیون در بعد از پیروزی انقلاب محروم بماند؟
از سوی دیگر، ممکنست همین نوجوان ۱۵ ساله، سال قبل و در ۱۴ سالگی مشتاق دیدن سریال نبوده باشد، اما امسال باتوجه به افزایش سن و پیشرفت معلوماتش و احیاناً علاقه مندی اش به تاریخ اسلام بخواهد به صورت کامل و مفصل به تماشای این سریال بنشیند. در چنین حالتی، اگر بازپخش سریال روی آنتن نرود این امکان چه طور فراهم خواهد شد؟ این قاعده نه فقط درباره ی مختارنامه که درباب سایر سریال های فاخر مذهبی تلویزیون نیز صدق می کند.
اما چرا نه فقط مخاطبان نوجوان و جوان تلویزیون که حتی بینندگان قدیمی تر که شاید بارها مختارنامه را دیده اند، بازهم بیننده این سریال هستند؟ برای پاسخ به این پرسش شاید بتوان به این جمله معروف استناد کرد که هر سخن کز دل برآید، لاجرم بر دل نشیند. سریال مختارنامه در فرآیندی به شدت دشوار و در یک بازه زمانی پنج ساله تولید شده است. به تعبیری بهتر، داوود میرباقری و تیم همراهش، از تهیه کننده و نویسنده و بازیگر گرفته تا تصویربردار و چهره پرداز و نویسنده و سایر عوامل فنی و اجرائی پرشمار، پنج سال از عمر خودشان را برای ساخت این سریال صرف کرده اند.
برخورداری از یک فیلم نامه قوی، بهره مندی از قصه جذاب تاریخی، حضور تیمی از بازیگران زبده و باتجربه، مشارکت عوامل کاربلد و فنی حرفه ای که هر کدام شان در زمره بهترین های ایران هستند، وسواس و دقت نظر و عمل کم نظیر و ستودنی داوود میرباقری و... همه و همه دست به دست هم داده اند تا مختارنامه یکی از بهترین ها سریال های تلویزیون در چند دهه اخیر باشد. از طرفی، ارادت ایرانیان به دوده و خصوصاً امام حسین مقابل السلام و علاقه به بزرگان تشیع همچون مختار ثقفی به عنوان منتقم دشت کربلا بر کسی پوشیده نیست و بی گفت و گو یکی از عوامل جذابیت و ماندگاری مختارنامه بشمار می رود.
طبیعی است وقتی میرباقری و همکارانش پنج سال از عمر و توان خودرا به صورت صادقانه و خالصانه و تمام وقت در خدمت مختارنامه قرار داده اند، حاصل کار هم بشود سریالی که حتی تماشای باردیگر و چندباره اش هم دلچسب به نظر برسد. استقبال مردم کشورهای مسلمان همسایه و منطقه از مختارنامه نشان میدهد که این مجموعه نمایشی در سطحی فراتر از سریال های معمول ایران تولید شده است.
موفقیت سریال هایی مانند مختارنامه و امام علی(ع) می تواند چراغ راهی باشد برای ساخت هرچه بیشتر آثار فاخر و درجه یک تاریخی- مذهبی در تلویزیون. درست است که ساخت این سریال ها با صرف هزینه های هنگفت و طی فرآیندی پیچیده و دشوار در بازه زمانی طولانی ممکن می شود، اما نتیجه کار فوق العاده دیدنی و رضایت بخش است و ارزش چندبار تماشا را دارد.
در پیوند با استقبال چندباره و توجه بیش از پیش مردم به سریال های فاخر، حتی می توان بودجه سریال های معمولی و نه چندان پرمخاطب را تجمیع کرد و به ساخت مجموعه های نمایشی ماندگار مانند مختارنامه اختصاص داد. این سریال ها نه فقط در زمان پخش اولیه با استقبال فوق العاده مردم مواجه می شوند که برای سال ها می توانند آنتن شبکه های مختلف را نیز تامین کنند.
منبع: تسنیم
منبع: honareshahr.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب