یارمحمدی:
سینمای نوجوان ضروری ترین حوزه برای آینده فیلم کودک ایران است
به گزارش هنر شهر، نویسنده فیلم بچه های مردم اظهار داشت: سینمای نوجوان حوزه ای پرریسک اما حیاتیست و اگر جدی گرفته نشود، تولید آثار شاخص و ماندگار نا ممکن خواهد بود.
خبرگزاری مهر، گروه استان ها-کوروش دیباج: سینمای کودک و نوجوان ایران همواره در معرض آزمون های جدی خلاقیت، اقتصاد و مخاطب شناسی بوده است. باآنکه دهه ۶۰ شمسی بعنوان «دوران طلایی» ثبت شده و آثار آن دوران نه فقط از لحاظ قصه گویی و تکنیک، بلکه از نظر ایجاد همذات پنداری و تربیت مخاطب، نمونه های ماندگاری محسوب می شوند، اما روند تولید آثار شاخص نوجوان در سالیان اخیر با کاهش کیفیت، فقدان پشتوانه اقتصادی و کمبود نگاه حرفه ای روبرو شده است.
امروز مخاطب نوجوان، پیچیده تر و رسانه محورتر از گذشته است و تجربه دیداری او دیگر محدود به سینما نیست. نوجوان نسل جدید با فضای مجازی، رسانه های اجتماعی و محتوای دیجیتال در تعامل روزمره است و ازاین رو فیلم نامه نویسی برای این گروه، نیازمند سواد صدمه شناسی، درک روانشناختی و توانایی خلق زاویه دید دقیق و معتبر از جهان نوجوان است. هر فاصله میان اثر و تجربه واقعی نوجوان، احتمال شکست فیلم در جذب و نگه داشتن مخاطب را بیشتر می کند.
در چنین فضایی، تجربه فیلم نامه نویسانی که توانسته اند با دقت و ظرافت، همذات پنداری با نسل نوجوان را در متن اثر خود ایجاد کنند، اهمیت ویژه ای دارد.
فائزه یارمحمدی، نویسنده فیلم «بچه های مردم»، با نگاه تحلیلی و تجربه حرفه ای خود، به بررسی چالش ها، فرصت ها و ظرافت های فیلم نامه نویسی نوجوانان پرداخته و نگاهی دقیق به وضعیت کنونی سینمای کودک و نوجوان ایران عرضه می کند.
خانم یارمحمدی، شما فیلم نامه «بچه های مردم» را بعنوان تجربه نخستین فیلم ساخته شده خود در عرصه نوجوان نوشته اید. چه شد که سراغ این مورد نوجوان رفتید و چرا تمرکزتان بر نوجوانان بود؟
واقعیت این است که مبحث اولیه ما کودک و نوجوان نبود، بلکه تمرکز روی دوران نوجوانی شخصیت اصلی بود. بنابراین ترجیح دادیم بگوییم فیلم در رابطه با نوجوان است تا این که برای نوجوان ساخته شده باشد. این تفاوت ظریف اما مهم می باشد، چون نشان داده است در ایران ما کمتر به نسل نوجوان توجه شده و مخاطب جدی برای این گروه وجود دارد. همین خلا موجب شد ما انگیزه پیدا نماییم تا به این حوزه وارد شویم.
نوجوانان نسبت به تجربه های خود بسیار حساس هستند و انتقال حقیقت های زندگی آنها به روایت سینمایی، کار ساده ای نیست.
فیلمنامه نویسی برای نوجوان چه خصوصیت ها و چالش هایی دارد؟
کار با نوجوان اساساً متفاوت می باشد. شما باید خودتان را جای او بگذارید و جهان بینی، ادراکات و حساسیت هایش را درک کنید. این سن بسیار پیچیده است؛ نه کودک است و نه کاملا بزرگسال.
هرچه بتوانیم پیچیدگی ها، گنگی ها و تضادهای این سن را در فیلم نامه منتقل نماییم، اثر ما واقعی تر و جذاب تر خواهد بود.
یکی از بزرگترین چالش ها، ایجاد امکان همذات پنداری واقعی با شخصیت هاست. نوجوانان فاصله و گارد طبیعی نسبت به بزرگسالان دارند و اگر فیلم نامه نویس از زاویه دید آنها روایت نکند، این فاصله چند برابر می شود و مخاطب پذیرش اثر را از دست می دهد.
نسل امروز تجربه دیداری گسترده ای دارد. این تغییر چه تاثیری بر شیوه نگارش فیلم نامه دارد؟
نسل امروز با تصاویر و روایتهای متنوع در فضای مجازی و رسانه های دیجیتال بزرگ شده است. آنها سطح توقع بالایی دارند و ساده ترین داستانها برایشان کافی نیست. ازاین رو ما بعنوان فیلم نامه نویس باید زاویه دید نوجوان را وارد فیلم نامه نماییم و اجازه دهیم که مخاطب خودش با اثر همذات پنداری کند، نه این که پیام را تحمیل نماییم.
این نسل بسیار حساس است؛ هر ناهماهنگی بین حقیقت تجربه شده و دنیای داستان، فاصله بوجود می آورد. ازاین رو فیلم نامه باید بسیار دقیق طراحی شود تا هم ارزش های انسانی و اجتماعی منتقل شود و هم مخاطب نوجوان با آن ارتباط برقرار کند.
نسبت به دوران طلایی دهه ۶۰ چه تفاوت هایی مشاهده می کنید؟
دهه ۶۰ واقعا دوران طلایی سینمای کودک و نوجوان بود. آن زمان فیلم سازان دغدغه مند، جسور و خلاق بودند. با امکانات محدود، آثار ماندگاری خلق می کردند که هنوز هم جذاب است و اثرگذار.
امروز شرایط فرق کرده است. تولید آثار نوجوان محدود است و خیلی از فیلم سازان حرفه ای کمتر به این حوزه وارد می شوند. مخاطب پیچیده تر شده و نیازمند سواد صدمه شناسی برای درک نیازهای او هستیم. بدون این سواد، کارکردن در این عرصه بسیار دشوار است.
چه خصوصیت هایی سبب می شود فیلم نامه نوجوان موفق شود؟
مهم ترین نکته، صادق بودن با مخاطب است. باید با جهان بینی نوجوان همراه شویم، بدون این که او را نصیحت یا هدایت نماییم. هر ارزشی که خالق اثر خود در زندگی دارد، بطور طبیعی در فیلم نامه جاری می شود؛ نیازی نیست ارزش ها را بصورت مستقیم به فیلم تحمیل نماییم.
نسل نوجوان نیازمند همذات پنداری، آزادی تجربه و احترام به پیچیدگی های خود است. اگر فیلم نامه نویس بتواند این ظرفیت ها را درک کند و روایتش را برمبنای تجربه واقعی نوجوان طراحی کند، اثر ماندگار خواهد شد.
تجربه شما با نسل Z و نوجوانان چطور است؟
قبل از ورود به سینما، حدود ۹ سال در دبیرستان تدریس کردم. همین تجربه نشان داد که نوجوانان دغدغه ها، هیجانات، ترس ها و لطافت های خویش را دارند، فقط شکل بروز آن متفاوت می باشد. وقتی به آنها نزدیک شویم و فاصله میان نسل ها را کاهش دهیم، می بینیم ارتباط با نوجوانان آنقدرها هم سخت و فجیع نیست.
نسل امروز بسیار متفاوت می باشد، اما ماهیت انسانی و هیجانات آنها تغییری نکرده. مهم این است که فیلم نامه نویس این تفاوت ها را درنظر بگیرد و روایت را برمبنای تجربه واقعی نوجوانان طراحی کند.
چرا تولید آثار شاخص نوجوان در کشور محدود است؟
حوزه نوجوان بسیار پرریسک است. موضوعات محدود و مخاطب حساس، سبب می شود خیلی از فیلم سازان به این حوزه وارد نشوند. همینطور خیلی از آثار موجود توانایی ایجاد همذات پنداری کافی را ندارند یا فاقد جذابیت واقعی هستند. این خلا سبب می شود تولید آثار شاخص کم باشد و بازار فیلم نوجوان در ایران هنوز شکل نگرفته باشد.
توصیه شما به فیلم نامه نویسان حوزه نوجوان چیست؟
نزدیک شدن به زاویه دید نوجوان، احترام به تجربه و حساسیت های وی و خلق روایت صادقانه، کلید موفقیت است. هرچقدر بتوانیم حقیقت های نوجوان را دقیق تر و با ظرافت بیشتری منتقل نماییم، اثر ما قابل اعتماد و ماندگار خواهد بود. به طور خلاصه، حقیقت اینست که مبحث اولیه ما کودک و نوجوان نبود، بلکه تمرکز روی دوران نوجوانی شخصیت اصلی بود. آنها سطح توقع بالایی دارند و ساده ترین داستانها برایشان کافی نیست. بدون این سواد، کارکردن در این حوزه بسیار دشوار است.
منبع: هنر شهر
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب