روایتی سوررئالیستی از سوگ و سکوت اینجا همه عزادارند
هنر شهر: کارگردان نمایش انسان روح است نه جسد ضمن اشاره به چگونگی استفاده از ظرفیت فرم و طراحی لباس از دغدغه های اجتماعی این نمایش گفت.
شروین صادقی کارگردان نمایش «انسان روح است نه جسد» که این شب ها در عمارت نوفل لوشاتو روی صحنه رفته است در گفتگو با گزارشگر مهر درباره ی موضوع این نمایش توضیح داد: ایده کلی «انسان روح است نه جسد» درباره ی یک مبحث روانشناسی به نام «سوگ» است. سوگ زمانی رخ می دهد که کسی یا چیزی مانند انسانی عزیز یا شغلی را از دست می دهیم. بعد از آن باید از مرحله سوگ عبور نماییم تا بتوانیم به زندگی بازگردیم. شخصیت های این نمایش نتوانسته اند از سوگ گذر کنند و هنوز مشغول عزاداری هستند. در کنار این مورد اصلی تلاش کرده ایم تا به مباحث زنان و چالش های اجتماعی هم بپردازیم. این دغدغه اجتماعی چیزی است که در جامعه وجود دارد و هر انسان دغدغه مندی درگیر آنست. وقتی تصمیم گرفتیم تا به مساله سوگ بپردازیم ترجیح دادیم تا مسایل اجتماعی را هم در آن دخیل کنیم؛ مسائلی چون زیبایی ای که در اثر اسیدپاشی از بین می رود، از دست دادن فرزند و دزدی و بیمار پدوفیل.
استفاده از فرم و طراحی لباس برای انتقال مضامین و احساسات
وی در ارتباط با خاصیت های اجرائی این نمایش عنوان کرد: علاقه من به سبک سوررئال است. در این سبک می توان از حرکات فرم بهره برد و من هم بیشتر تمایل دارم تا در کارهایم بوسیله حرکات فرم و کرئوگرافی مضامین و احساسات را منتقل کنم و به سوی سوررئالیسم پیش بروم. با کمک احسان صفانژاد و محمدرضا باهوش تلاش کردیم تعاملی به وجود بیاوریم تا بازیگران و گروه فرم هم بتوانند با یکدیگر تعامل داشته باشند. برخی تمرین ها جدا بود و در نهایت سعی کردیم تا کار را به صورت یکدست انجام دهیم.
صادقی در ارتباط با طراحی لباس خاص این نمایش بیان نمود: فاطمه مستفیدی که طراحی لباس این نمایش را بر عهده داشت در طراحی لباس شخصیت های کیومرث، رزیتا و آیدا از ایده ای متفاوت بهره گرفت و از المان های خود نمایش استفاده نمود. تکه فرش های پاره شده لباس کیومرث نشانگر محل کار او و سیاهی فرش در حوالی قلبش و پارگی آن نشان دهنده نارضایتی او از زندگی و شغلش است. روی لباس آیدا هم خرده ریزهای آینه شکسته قرار دارد، آینه ای که حالا آیدا از دید کردن به آن بیزار است.
چالش انتقال مفهوم در کارهای پست مدرن و سوررئال
کارگردان نمایش «انسان روح است نه جسد» اضافه کرد: فضای نمایش ما، آنگونه که برخی امروز از این کلمه استفاده می نمایند «دارک» است. من معتقدم که زندگی 2 روی یک سکه است. خنده و شادی یک روی آنست و غم و ناراحتی روی دیگر. گاهی به تماشای کاری می نشینیم و می خندیم و گاهی هم می توانیم گریه نماییم تا خالی شویم. به طور معمول کارهای اینچنینی که سوررئال و پست مدرن هستند دشواری های زیادی را ایجاد می کنند تا بتوانیم مفهوم مورد نظر خودرا منتقل نماییم. بنابراین یک قسمت راوی هم به نمایش اضافه کردم تا اگر هم تماشاگر متوجه برخی قسمت ها نشد، او بتواند برای مخاطب توضیح بدهد و اینچنین مخاطب با دیالوگ های وی درگیر شود.
صادقی در آخر ضمن اشاره به چالش های اقتصادی امروز تئاتر اظهار داشت: از نظر مالی با چالش های بسیاری مواجه شدیم بویژه که من خودم تهیه کننده کار بودم و هزینه های بالای پلاتو، دکور و لباس بسیار زیاد بود. خوشبختانه سالن هزینه سنگینی نداشت و با لطف داوود نامور اوضاع بهتر شد. هزینه کار خیلی زیاد بود و نزدیک به یک میلیارد تومان شد. در هر صورت هرچیزی که گران می شود تاثیرش را در جاهای دیگر هم می گذارد. متاسفانه هرچقدر هم که بخواهیم فروش داشته باشیم باز هم هزینه ها بطورکامل جبران نمی گردد. تئاتر کار کردن تنها بواسطه عشق و علاقه شکل می گیرد. خوب است که مردم به سوی کارهای کمدی می روند ولی چه بهتر که به طرف این دست کارها هم بروند و آنها را تماشا کنند. در این کارها صحبت هایی مطرح می شود که شاید تا آن لحظه هنوز درگیر آن نشده باشند.
نمایش «انسان روح است نه جسد» از ۲۹ مهر تا اول آذر هرشب ساعت ۱۸ در عمارت نوفل لوشاتو روی صحنه می رود.
جعفر آقاجانلو، شیوا جوانمرد، شروین صادقی، یونس میرزابیگی، غزال زینالی، سجاد طاهری، بیتا گرمابی، سعید زارع، پردیس خراسانی، شقایق بروجی، زهرا عدالتی، امیرحسین بیرامی، نوشین آقایانی، فربد ثابتی، یکتا نجاتیان و دوریس فلاح در این نمایش به ایفای نقش پرداخته اند.
در خلاصه داستان این نمایش آمده است: این نمایش در سوگ سایه ها دعوتی است به سفری در دل تاریکی، جایی که انسان ها در مرز میان بودن و نبودن معلق اند. هر شخصیت، با قصه ای ناگفته در صحنه حضور دارد؛ قصه هایی از فقدان، سکوت، هویت، و تاریکی.
عکس ها از فاطمه اکبری است.
به طور خلاصه شروین صادقی کارگردان نمایش انسان روح است نه جسد که این شب ها در عمارت نوفل لوشاتو روی صحنه رفته است در گفتگو با خبرنگار مهر در رابطه با ی مبحث این نمایش توضیح داد: ایده کلی انسان روح است نه جسد در رابطه با ی یک مبحث روانشناسی به نام سوگ است. صادقی در رابطه با طراحی لباس خاص این نمایش بیان نمود: فاطمه مستفیدی که طراحی لباس این نمایش را بر عهده داشت در طراحی لباس شخصیت های کیومرث، رزیتا و آیدا از ایده ای متفاوت بهره گرفت و از المان های خود نمایش استفاده نمود. بدین سبب یک قسمت راوی هم به نمایش اضافه کردم تا اگر هم تماشاچی متوجه برخی قسمت ها نشد، او بتواند برای مخاطب توضیح بدهد و اینچنین مخاطب با دیالوگ های وی درگیر شود.
منبع: honareshahr.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب